Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытатчӗ (тĕпĕ: тыт) more information about the word form can be found here.
Федор алла кобза тытатчӗ те вӗсем вӑрахчен калаҫса ларатчӗҫ, вара Петрӑн шухӑшӗсем пӗр тикӗс йӗрпе шума пуҫлатчӗҫ, малаллахи ӗмӗчӗсем те ҫирӗпленсех пыратчӗҫ.

Федор брал свою кобзу, или они долго разговаривали, и мысли Петра принимали спокойное направление, а его планы опять крепли.

I // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Тепӗр чухне вӑл шӑхличне тытатчӗ те, хӑйӗн шалти кӑмӑл-туйӑмӗпе тата ҫеҫенхирӗн лӑпкӑ сассисемпе пӗтӗҫсе тӑракан тарӑн шухӑшлӑ ҫемӗсем кӗвӗлесе, йӑлтах манӑҫа каятчӗ.

Иногда же он брал дудку и совершенно забывался, подбирая задумчивые мелодии к своему настроению и в лад с тихою гармонией степи.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Вӑл шӑхличӗ патне кармашатчӗ, чӗтрекен аллисемпе тытатчӗ те ӑна тути патне илсе пыратчӗ.

Он тянулся за дудкой, брал ее дрожащими руками и прикладывал к губам.

VI // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Амӑшне вӑл часах уттинчен, платйи чӑштӑртатнинчен тата темле пӗр хӑйне ҫеҫ тивӗҫ, ыттисем сисме-туйма пултарайман паллӑсем тӑрӑх пӗлме вӗренсе ҫитрӗ; пӳлӗмре миҫе ҫын пулсан та, вӗсенчен кашни мӗнлерех утса ҫӳресен те, вӑл яланах, пӗр йӑнӑшмасӑрах амӑшӗ ларнӑ еннелле ҫул тытатчӗ.

Мать он скоро научился узнавать по походке, по шелесту платья, по каким-то еще, ему одному доступным, неуловимым для других признакам: сколько бы ни было в комнате людей, как бы они ни передвигались, он всегда направлялся безошибочно в ту сторону, где она сидела.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Икӗ приказчик тата пӗр ача тытатчӗ вӑл.

Двух приказчиков и мальчишку держал.

Умӗн калани // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Упӑшки, Анна Петровнӑран лутрарах ҫын, ӑна хулран тытатчӗ, учительницӑн куҫӗсем кичемччӗ.

Он брал ее под руку и шел, чуть меньше ее ростом, и у нее были грустные глаза.

Диктант // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Кӑтартнӑ ҫитменлӗхсене тӳреммӗнех шута илесшӗн марччӗ пулин те, вӗсене асрах тытатчӗ писатель, кӑмӑлӗ ҫырлахнӑ таран юсаса йӗркелеме тӑрӑшатчӗ.

Help to translate

«Ӗмӗр сакки сарлака» романпа унан авторӗ // Николай Григорьев. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Хамӑрӑн пуян мар хваттере Валентина таса тытатчӗ.

Небогатую квартиру нашу держала Валентина в чистоте.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Тепӗр тесен, ӑна пӗр эпӗ ҫеҫ мар юратса пӑрахнӑччӗ: вӗсем патне пырса ҫӳрекен пур арҫын та ун пирки ӑсран кайнӑччӗ — вӑл вара вӗсене пурне те хӑйӗн тыткӑнӗнче, ури айӗнче тытатчӗ.

Впрочем, не я один влюбился в нее: все мужчины, посещавшие ее дом, были от ней без ума — и она их всех держала на привязи — у своих ног.

IX // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Пуҫне ярса тытатчӗ!

За голову взялся бы!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахҫан ача чух вӑл виҫӗ тирек патӗнче ҫунат шӑтса ӗлкӗреймен кайӑк кӑвакал чӗпписем хыҫҫӑн лачака тӑрӑх чупатчӗ, кӑвак шуҫӑмпа тытӑнса каҫ пуличчен Ҫавра кӳлӗре хура карас тытатчӗ… инҫех те мар, ката аяккинчерехре, ҫатракаланса ӳснӗ пӗр-пӗччен ватӑ палан тӗмӗ пурччӗ.

Около трех тополей мальчишкой когда-то гонялся по музгочке за выводком еще нелетных диких утят, в Круглом озере с зари до вечера ловил линей, а неподалеку — шатристое деревцо калины, оно стоит на отшибе, одинокое и старое.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кашӑка та сулахай алӑпа тытатчӗ, сӑхсӑхма та унпах сӑхсӑхатчӗ.

Он и ложку брал левой рукой и крестился ею же.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан ҫав самантрах, куҫӗсене тавӑрса пӑрахса, аллисене хутлатса тытатчӗ, ватӑ кӑркка аҫи пек хӑяккӑн уткаласа, ҫапла мӑкӑртататчӗ: «Кӑр! Кӑр! Кӑр! Кӑр! Туянар ҫав шӑпӑрлан чӗппи валли атӑ!»

И сейчас же, выкатывая глазенки, сгибал в локтях руки, — как старый индюк, ходил боком, бормотал: «Гур! Гур! Гур! Гур! Купим на базаре сорванцу сапожки!»

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр-пӗр шут тытатчӗ те вара…

Бывало, вздумает…

Тухатнӑ вырӑн // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пирӗн асатте хӑракан йышши пулман; кашкӑра тӗл пулсан, ӑна турех хӳринчен ярса тытатчӗ, тет; козаксем хушшине чышкӑпа ҫапӑҫма кӗрсе кайсан та ҫавах — пурте, панулми тӑкӑннӑ пек, ҫӗре ӳкетчӗҫ, тет.

Покойный дед был человек не то чтобы из трусливого десятка; бывало, встретит волка, так и хватает прямо за хвост; пройдет с кулаками промеж козаками — все, как груши, повалятся на землю.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Вӑл ӑна питӗ юратать-ҫке-ха, ҫавӑншӑнах театрти сӗрме купӑсҫӑна тара тытатчӗ.

Она это очень любила, так что нанимала для этого скрипача из театра.

XXI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ача ҫуратмалли ҫурта вӑл Иринӑпа пӗрле пынӑччӗ, Анфиса валли чечексем, пӗр хутаҫ черешня илсе пынӑччӗ, ун чухне вӑл шӳтлӗ сӑмахсем каласа кулатчӗ, тин ҫеҫ ҫуралнӑ хӗрачана алла тытатчӗ.

Он приехал в родильный дом с Ириной, привез Анфисе цветы, черешни в кульке, шутил, смеялся, брал на руки племянницу.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кашни хӗрарӑмах карланкӑран ҫавӑрса тытатчӗ сана унта!

Любая баба там тебя за горло бы взяла!

XVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл кулкаласа, телефон аврине ҫавӑратчӗ, трубкине хуллен ҫеҫ хӑлхи ҫумнелле тытатчӗ те, ун ӑшнелле вӗрсе илсе, мӑнаҫлӑн калаҫма тытӑнатчӗ:

Он осторожно прикладывал к уху трубку и, дохнув в нее, отвечал с важностью:

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Анчах вӑл пирӗн лавккара хӑйне йӗркеллӗ, пирӗн пата ҫӳрекенсенчен чылайӑшӗнчен лайӑхрах тытатчӗ, яланах тӳлесе илетчӗ.

Зато у нас в кабачке он вел себя даже лучше других и почти никогда не брал в долг.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed