Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӗчӗпе (тĕпĕ: сӗт) more information about the word form can be found here.
Вӗсене вӑл хӑйӗн кӑкӑр сӗчӗпе ӳстернӗ; вӗсене вӑл мӗн ӳcce ҫитичченех пӑхнӑ, ачашланӑ.

Она вскормила их собственною грудью, она возрастила, взлелеяла их.

I // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Вӗсем, урисене хуҫлатса кан ҫине ларнӑ та, чӗлӗмӗсене мӑкӑрлантарнӑ май, ачисене кӑкӑр сӗчӗпе апатлантараҫҫӗ.

Поджав под себя ноги, они расположились на кане и, дымя длинными трубками, кормили грудью малышей.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Предани каланӑ тӑрӑх, пулас патшасене кашкӑр ами ҫӗр хӑвӑлӗнче хӑй сӗчӗпе тӑрантарса усранӑ пулать.

В пещере, по преданию, волчица кормила своим молоком будущих правителей.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ку праҫнике Рим никӗсне хывнӑ Ромулпа Рема кашкӑр ами хӑйӗн сӗчӗпе тӑрантарнӑ ятпа тата Пан турӑ ячӗпе туса ирттернӗ.

Праздник был установлен Ромулом и Ремом в честь их кормилицы Луперки, оплодотворителя полей бога Пана.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Йытӑ ҫурисене хӗрарӑм сӗчӗпе тӑрантарман.

Не заставлял баб щенят кормить.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ун чухне сӑпкара выртакансем, — анчах ҫуралнӑ ӑру, — ҫак тупана амӑшӗсен сӗчӗпе пӗрле пӗр шутламасӑрах хӑйсен ӑшне илнӗ…

И те, которые лежали тогда в колыбелях, — только что рожденное поколение, — неосознанно принимали на себя эту клятву, всасывая её с молоком матери.

XXIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫӗрле кашкӑр ами пынӑ та йӗкӗрешсене хӑй сӗчӗпе тӑрантара пуҫланӑ.

Ночью пришла волчица и стала своим молоком кормить близнецов.

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хуркайӑк итлерӗ, виҫӗ ҫул ҫурӑ ывӑлне кӑкӑр сӗчӗпе усрарӗ.

Журавушка послушалась, не отымала до трех с половиной лет.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Хӑнасене ӑшаланӑ така ашӗпе, нардупа, качака сӗчӗпе, цикорин ик-виҫӗ улмипе тата сивӗ шывпа апатлантарчӗҫ.

Жаркое из барашка, нарду, козье молоко, два-три корня дикого цикория и свежая, чистая вода.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑйӗн сӗчӗпе пиҫсе кайнӑ та, ҫын шывӗ ҫине вӗрет.

На своем молоке обжегся, на чужую воду дует.

VII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Исус турӑ! — сӑхха ячӗ урапа ҫинче ларса пыракан ҫамрӑк хӗрарӑм, кӑкӑр сӗчӗпе хӑмӑр хӗрлӗн нӳрелсе йӑлтӑртатакан чӗчӗ вӗҫне ачи ҫӑварӗнчен кӑларса, нӑкӑ-нӑкӑ сарӑ чӗччине кӗпи айнелле тӗркелесе чиксе.

— Господи Исусе! — крестилась на арбе молодая баба, вырывая изо рта ребенка коричнево-розовый, блестящий от молока сосок, запихивая в рубаху тугую желтоватую кормящую грудь.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урай тӑрӑх качака путеккисем пӗчӗкҫӗ чӗрнисемпе вӗттӗн кӗптӗртетсе чупрӗҫ, пӳртре уҫҫӑн та хаваслӑн утӑ, ӑшӑ сурӑх сӗчӗпе сивӗ ҫанталӑк варкӑшӗ сарӑлчӗ, выльӑх витинчи шӑршӑ кӗрсе тӑчӗ…

Дробно зацокали по полу крохотные копытца козлят, и свежо и радостно запахло сеном, парным овечьим молоком, морозом, запахом скотиньего база…

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Акӑ пӗр лав юлчӗ, ун ҫине лумсемпе катмаксем ҫеҫ тиенӗ; тимӗрҫ аллинчен тин кӑна тухнӑ вӗсем, вӗр-ҫӗнӗ; акӑ лутра ҫуна ҫине пӗр купа утӑ хунӑ, утӑ ҫинче пӗр ача йывӑррӑн утакан лашасене хӑратса пырать; ак икӗ лав ҫине аврисене те варалайман вӗр-ҫӗнӗ наҫилккасем тиенӗ; хӗреслетсе хунӑ ҫӑнӑхлӑ михсем шуррӑн курӑнса юлаҫҫӗ; акӑ тата лав ҫинче темле каткасем, пичкесем лараҫҫӗ, тӑварланӑ ҫимӗҫсемпе пулмалла, — ҫиелтен шултӑра сарӑ ҫӗрулми купаланӑ; е урапа ӳречи урлӑ тунсӑх куҫӗсемпе сурӑхсем пӑхса пыраҫҫӗ; е ӳпӗнтернӗ хурансем, кастрюльсем курӑнса каяҫҫӗ, ещӗксенче чашӑк-тирӗк шӑкӑртатать; е лавсем хыҫҫӑн, аран ураран ура ирттерсе, ӗнесем пыраҫҫӗ, — обоз хӑй сӗчӗпе каять; е бричкӑсем ҫине хӑмаран ҫапса тунӑ клеткӑсем икшер рет пӗрин хыҫҫӑн теприне лартса тухнӑ, клеткӑсенче туллиех чӑхсемпе хурсем ларнӑ, ытла тӑвӑртан вӗсен сивӗпе хӗрелсе кайнӑ киккирикӗсем хушӑксенчен тухса пынӑ…

Сергей обгонял то подводу, груженную одними лопатами и кирками, еще новенькими, только что сделанными в кузне; то копны сена, уложенные на низких полозьях, на вершинах которых сидели мальцы, помахивая кнутом на тяжело идущих коней; то подводы, нагруженные носилками с еще не запачканными ручками, мешками с мукой, сложенными крест-накрест, кадками, бочонками, очевидно с соленьями и моченьями, — засыпанными доверху крупной желтой картошкой; из-за дробин показывались овечьи морды с холодно-тоскливыми глазами, чернели опрокинутые котлы, кастрюли, блестела посуда в ящиках; за подводами плелись коровы, устало переступая клешнятыми ногами, — обоз ехал со своим молоком; на бричках стояли дощатые, в два этажа, клетки и в них сидели крупные серые куры и гуси в такой тесноте, что их головки с красными от мороза серьгами вылезали в узкие щели…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ачисене Наталья ҫулталӑк тултаричченех кӑкӑр сӗчӗпе усрарӗ.

Наталья кормила детей грудью до года.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑйӗннех, кӑкӑр сӗчӗпе ӗмсе илсе пӗтӗм пурнӑҫ тӑршшӗпе ачашласа эпекленӗ казак юнех, этем пурнӑҫӗнчи пысӑк чӑнлӑхран ҫӳле тапса хӑпарчӗ.

Свое, казачье, всосанное с материнским молоком, кохаемое на протяжении всей жизни, взяло верх над большой человеческой правдой.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ӑна пӗҫернӗ хывӑхпа чӗркесе хурса усранӑ, кӗсре сӗчӗпе тӑрантарса пурӑннӑ, унтан вара, пӗр уйӑх иртнӗ хыҫҫӑн, турккӑ тӗслӗрех хӑмӑр ӳтлӗ чун кун курасса пӗлнӗ те, ӑна чиркӗве йӑтса кайнӑ, тӗне кӗртнӗ.

Его обложили пареными отрубями, поили кобыльим молоком и через месяц, убедившись в том, что смуглый турковатый мальчонок выживет, понесли в церковь, окрестили.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вара тепле пӗррехинче граф вӑрмана сунара каять, уҫӑлса ҫӳренӗ май, ӑнсӑртран ҫеҫ пӗр шӑтӑкра хӑйӗн арӑмӗпе ачине тупать, вӗсем унта ту качаки сӗчӗпе тӑранса пурӑннӑ иккен.

Как-то раз граф, чтобы развлечься, поехал на охоту в лес и случайно нашел в пещере графиню с ребенком: при них жила серна, кормившая их молоком.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эсӗ пӳрте чӗнсемчӗ хӑть, евчӗсене тына амӑшӗн сӗчӗпе хӑналасамччӗ, — терӗ кӗрнекли, кӑмӑллӑн кулса тата ҫаврака пит ҫӑмартисене путӑклантарса; хӑй Яков Лукич чавсине ярса тытрӗ.

— Ты хоть бы в дом пригласил, угостил сватов молоком от телочкиной мамаши, — сияя добродушнейшей улыбкой и ямочками на круглых щеках, сказал коренастый и просительно положил руку на локоть Якова Лукича.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл, гражданка тата амӑшӗ, хӑйӗн ывӑлӗпе тӑван ҫӗршывӗ ҫинчен шухӑшланӑ: хулана аркатакан ҫынсене пуҫ пулса тӑраканӗ унӑн хаваслӑ та хытӑ чӗреллӗ, илемлӗ ывӑлӗ пулнӑ; нумаях та пулмасть-ха вӑл ывӑлне тӑван ҫӗршыв валли хатӗрленӗ хаклӑ парне вырӑнне, хула ҫыннисене пулӑшма ырӑ хӑват паракан ҫын вырӑнне хунӑ: ҫак хулара — хӑйсен йӑвинче — вӑл хӑй ҫуралнӑ, ҫакӑнтах ӑна та ҫуратса кӑкӑр сӗчӗпе ӳстернӗ.

Гражданка и мать, она думала о сыне и родине: во главе людей, разрушавших город, стоял ее сын, веселый и безжалостный красавец; еще недавно она смотрела на него с гордостью, как на драгоценный свой подарок родине, как на добрую силу, рожденную ею в помощь людям города — гнезда, где она родилась сама, родила и выкормила его.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Эпӗ ӑна кӑкӑрне кӑларма пулӑшрӑм та (ку кӑкӑр сӗчӗпе ҫирӗм ача ӳстермелӗх пур), чарусӑр ачана ӑшӑ ӳт ҫумне вырттартӑм; вӑл тӳрех йӑлт тавҫӑрса илчӗ те шӑпланчӗ.

Я помог ей освободить грудь, заготовленную природой на двадцать человек детей, приложил к теплому ее телу буйного орловца, он сразу все понял и замолчал.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed