Corpus of the Chuvash language

Вӗлтрен пусма йӗтӗн пекрех, йӑлтӑртатса тӑнипе ҫеҫ уйрӑлать.

Help to translate

Ҫутҫанталӑк пани аванрах // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх, 2014.10.31

Ҫак ӳсен-тӑранран ҫынсем сӗм авалтан пусма тӗртсе ҫи-пуҫ ҫӗленӗ.

Help to translate

Ҫутҫанталӑк пани аванрах // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх, 2014.10.31

Rami — вӗлтрентен тунӑ пусма — рами.

Help to translate

Ҫутҫанталӑк пани аванрах // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх, 2014.10.31

Ҫуллахи шӑрӑхра йӗтӗн пусма ӳт-тире сывлаттарать.

Help to translate

Ҫутҫанталӑк пани аванрах // Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх. Кил-ҫурт, хушма хуҫалӑх, 2014.10.31

«Асторире» пусма тӑрӑх улӑхнӑ чух Саня килте-ши тесе пӑшӑрханаттӑм, вӑл килте пуррине, ҫуккине алӑк уҫса хупаканран та ыйтса пӗлме юратчӗ.

Поднимаясь по лестнице в «Асторию», я гадала, дома ли Саня, хотя это можно было просто узнать у портье, без гаданья.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хам таврара мӗн пулса иртни ҫеҫ мана питӗ ерипен иртнӗ пек туйӑнчӗ — поезд платформа патнелле ытла майӗпен килет, пусма тӑрӑх анакан пирвайхи пассажирсем те питӗ майӗпен анаҫҫӗ, мана хирӗҫ те вӗсем тӗлӗнмелле майӗпен утаҫҫӗ — утаҫҫӗ те утаҫҫӗ вӗсем, Саня манӑн ҫаплах ҫук, каллех халӑх иртет, чӗрем татӑлса анас пек ӗнтӗ хамӑн, ҫук-ҫке вӑл.

Мне только казалось, что всё происходит очень медленно — поезд медленно подходит к платформе, и первые пассажиры медленно сходят со ступенек и удивительно медленно идут ко мне навстречу — идут и идут, а Сани всё нет, и опять идут, и у меня сердце начинает куда-то проваливаться, потому что его нет.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ виҫҫӗмӗш хутри площадкӑра хама кӳрентернӗ йывӑр чӑматанӑма ҫӗкленипе сӑрӑлтатса ыратнӑ пӳрнесене сӑтӑркаласа ҫеҫ тӑтӑм, аялта алӑк ҫатлатса хупӑнчӗ те макинтош тӑхӑннӑ ҫӳлӗ ҫын пусма картлашкисем урлӑ яра-яра пусса ман ҫумранах иртсе кайрӗ.

Я стояла на площадке третьего этажа, потирая пальцы, онемевшие от проклятого чемодана, когда внизу хлопнула дверь и длинный человек в макинтоше, с кепкой в руке промчался мимо меня, прыгая через ступеньку.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Хулара» пулнӑ чух каҫа юласси пӗрмаях пулатчӗ — пусма тӑрӑх хӑпарнӑ вӑхӑтра ҫеҫ кайнӑ чух алӑка питӗрсе хӑварма манни ӑшӑма кӗрӗпех кӗчӗ.

Как всегда, когда попадала в «город», — и на лестнице вспомнила с досадой, что забыла запереть дверь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Рабочисем халь кӑна-ха — каяйман та иккен-ха, картишне тасатнӑ ҫӗрте ӗҫлеҫҫӗ; голландски сыр тӗслӗ ваннӑсем пусма ҫинчех-ха, унта-кунта сӑрӑ тултарнӑ витресем манӑҫса юлнипех ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Рабочие только что ушли — и даже ещё не ушли, а возились во дворе, убирая строительный мусор; ванны ещё стояли на лестнице, здесь и там ещё висели забытые вёдра с краской.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каҫӗ сулхӑн, эпӗ платье вӗҫҫӗн ҫеҫ, Ромашов мана пусма ҫинче тӑнӑ чухнех «Шӑнса пӑсӑласран сыхланӑр», терӗ.

Вечер был прохладный, а я — в одном платье, и Ромашов на лестнице сказал: «Вы простудитесь».

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кунта, пусма ҫинче калаҫма юрамӗ-ши вара?

— А можно здесь, на лестнице?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ эпӗ пусма тӑрӑх хӑпартӑм, ҫӗнӗ ҫуртӑн пусми тӑрӑх, алӑк умӗнче чарӑнтӑм та питӗме шӑлтӑм — пӑчӑ пулчӗ — мӗн ҫинчен те пулин васкамасӑр шухӑшласшӑн — вара ытлах хӗрсе ҫитни туйӑнман пулӗччӗ.

И вот я поднимаюсь по лестнице, по чистой лестнице нового дома, останавливаюсь перед дверью и вытираю лицо — очень жарко — и стараюсь медленно думать о чем-нибудь — верное средство перестать волноваться.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав статьяна редакци ҫавӑн пек аслӑ ҫын хушамачӗпе алӑ пусма епле именсе тӑман.

как у редакции хватило совести подписывать такую статью именем великого человека

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ вӗсен хыҫҫӑн пыраттӑм та мана ҫак пусма тӑрӑх Николай Антоныч хӑпарнӑн туйӑнчӗ, алӑка тӑнкӑртаттарса карчӑк хӑйне мӗн каланине пӗр сӑмах чӗнмесӗр итленӗ пек туйӑнчӗ.

А я шел за ними, и мне казалось, что я вижу, как Николай Антоныч поднимается по этой лестнице, звонит и молча слушает, что говорит ему старушка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пусма тӑрӑх аннӑ чух Кира такӑнчӗ те, ӳкесрен чӑматанӗ ҫине ларса, ахӑлтатса кулчӗ.

Кира споткнулась на лестнице, села на чемодан, чтобы не скатиться, и захохотала.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ хам пӗрре чикеленсе ӳкнӗ пусма пур, акӑ тата клеенкӑпа ҫат ҫапнӑ алӑк, пӑхӑр хӑми ҫине кукӑртса «Н. А. Татаринов» тесе ҫырнӑ…

Вот лестница, по которой я летел кубарем, а вот обитая чёрной клеёнкой дверь и медная дощечка с затейливо написанной фамилией: «Н. А. Татаринов».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пусма ҫинче эпӗ Лихона тӗл пулса пуҫ тайрӑм, кӑнтӑрлахи апатра эпӗ хам пӑтта Валькӑна патӑм, Мартынова та маншӑн пӗрре те ирсӗр пек туйӑнмарӗ, тен, хӑлхи чиккинчен те лектермелле марччӗ пулӗ манӑн, кирек мӗнле пулсан та, хӗрача-ҫке-ха вӑл.

Я встретил на лестнице Лихо и поклонился ему, за обедом я отдал Вальке свою гурьевскую кашу, и даже Мартынова перестала казаться мне таким подлецом, — пожалуй, не стоило бить ее по уху, тем более, что она как-никак девчонка.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл мана пусма ҫинчен пӑрахасси те инҫех мар, пурне те кӗтме пулать.

Он спустит меня с лестницы — и вся недолга.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫул ҫине валли эпир Энск кукӑлӗсене, темӗн пысӑккӑшскерсене, илсе тухрӑмӑр, тумтирсене тӑхӑнтӑмӑр та пусма тӑрӑх ҫие-ҫие калаҫса антӑмӑр.

Мы взяли на дорогу по огромному куску энского пирога, оделись и стали спускаться по лестнице, разговаривая с набитыми ртами.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манӑн пуҫа каллех, пусма картлашки ҫинчи пекех, ӑна урапа тапса ывӑтас шухӑш пырса кӗчӗ, анчах та эпӗ кӑна тӳссе ирттертӗм.

Мне снова, как тогда на лестнице, захотелось ударить его ногой, но я, разумеется, удержался.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951