Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

питлӗ the word is in our database.
питлӗ (тĕпĕ: питле) more information about the word form can be found here.
Лапсӑркка хура калпак тӑхӑннӑ шатра питлӗ Порт-Артур салтакӗ, аттисене хӑвӑрт хывса пӑрахса, супӑнь сӗрнӗ юпа тӑрӑх хӑпарма тытӑнчӗ.

И рябой солдат-портартурец в косматой черной папахе, проворно скинув сапоги, уже лез по намыленному столбу.

XLII. Куликово уйӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Халӑх хушшинчен пысӑк, хӗрлӗ питлӗ, икӗ тутӑрпа хулпуҫҫи урлӑ хӗресле ҫыхнӑ арӑм чупса тухрӗ.

Из толпы выбежала большая, усатая, накрест перевязанная двумя платками женщина с багрово-синими щеками.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӗрекен шыв ҫине сарӑ питлӗ ҫынсем ӳкеҫҫӗ.

В кипящую воду сыпались маленькие желтолицые человечки.

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хырнӑ сухаллӑ, кӑвак питлӗ арестант е салтак, е матрос пек туйӑннӑ.

Выбритый и серолицый, он походил чем-то на солдата или на матроса.

XXI. Тупата // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Полк командирӗ Совет Союзӗн Геройӗ илӗртмелле тухса тӑран куҫлӑ, авӑнчӑк сӑмсаллӑ та тулли питлӗ яшӑ, ӑна пурте Петя тесех чӗнеҫҫӗ, урӑхла чӗнме те май ҫук.

Герой Советского Союза, которого все называли просто Петей, потому что иначе и нельзя было называть этого румяного горбоносого юношу с азартно вылупленными глазами, командовал полком.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав сӑмахсемпе пӗрле дилижанс чӳречинчен хӗрлӗ питлӗ, хура мӑйӑхлӑ, шурӑ куҫхаршиллӗ, яка хырнӑ янахлӑ салтак пӑхрӗ.

И с этими словами в окно заглянуло красное, желтоусое и желтобровое солдатское лицо с жестко выскобленным подбородком.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Сасартӑк мана ача сасси илтӗнчӗ, пуҫ тӗленчи ҫурӑк стена хушшинчен пӗр вуник ҫулхи хурарах кӑна питлӗ ачана курах кайрӑм.

В эту минуту послышался детский голос, и в проломе стены, как раз над моей головой, показался мальчик лет двенадцати, смуглый и широкоскулый.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ишӗлнӗ ҫурт патӗнче тӗл пулнӑ виҫкӗтеслӗ симӗс питлӗ хӗрарӑм мана райсовет членӗ Ованесян доктор патне кайма кӑтартса ячӗ.

Женщина с треугольным зелёным лицом, которую я встретил подле разбитого дома, направила меня к доктору Ованесяну, члену райсовета.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сарлака ҫамкаллӑ, тулли питлӗ, ҫӑлтӑр пек ҫунса тӑракан чӗп-чӗрӗ куҫлӑ моряк сӑн-сӑпачӗ манӑн куҫ умне тухса тӑчӗ.

Портрет моряка с широким лбом, сжатыми челюстями и светлыми живыми глазами вдруг представился моему воображению.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана хирӗҫ сак ҫинче ларса пыракансем: йӗс куҫлӑхлӑ сар арҫын, вӑл чугун ҫул картузӗпе, ыйӑхлӑ питлӗ ҫитӗннӗ хӗр тата тирпейлӗ артиллерист, вӑл аллинчи пӗчӗк букетне вунӑ хут ӗнтӗ салта-салта ҫыхрӗ, ҫӑварне шыв сыпса чечекӗсене пӗрӗхрӗ.

Напротив меня сидели рыжеватый человек в медных очках и железнодорожной фуражке, девушка с сонным лицом и молоденький аккуратный артиллерист, который в десятый раз перевязывал большой букет и, набрав в рот воды, опрыскивал цветы.

17 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Калле салтӑнмалли пӳлӗме каятпӑр, эпӗ хамӑн конькие ҫилӗллӗ, хӗрлӗ питлӗ слесаре паратӑп.

Пришлось вернуться в раздевалку и отдать его сердитому краснощекому слесарю,

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑп пуҫланас умӗн, кӗтмен ҫӗртен, пӗр хӑна персе ҫитрӗ — хура мӑйӑхлӑ, хӗрлӗ питлӗ гусар.

Перед самым спектаклем появляется неожиданный гость, черноусый и краснолицый гусар.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чаршав хыҫӗнчеччӗ вӑл, чӑм шыва ӳкнӗччӗ, хӑй пултарнине хӑй ӗненмесӗр шиклӗ питлӗ тӑратчӗ, ӑна каллех ҫине-ҫине сцена ҫине тухма чӗнетчӗҫ.

Он стоял за куласами мокрый, как мышь дрожа от волнения, не веря своим ушам, а его вызывали и вызывали.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Художниксем-футуристсем ҫурт стенисен ҫумне тӗрлӗ картинӑсем ӳкере-ӳкере хунӑ — ҫынсене симӗс питлӗ тунӑ вӗсем, чиркӳ тӑррисене ишӗлсе анма тытӑннӑ пек тӑва-тӑва хунӑ.

Художники-футуристы намалевывали странные картины на его стенах — людей с зелеными лицами, церкви с падающими куполами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ ҫитнӗ ҫӗре ун патӗнче хулари чиновниксенчен пӗри, таможня директорӗччӗ пулас, глазетовӑй сӑкман тӑхӑннӑскер, самӑр та тулли хӗрлӗ питлӗ старик ҫеҫ ларать.

Я застал у него одного из городских чиновников, помнится, директора таможни, толстого и румяного старичка в глазетовом кафтане.

Вуннӑмӗш сыпӑк. Хулана хупӑрлани // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Николай Антоныч ура ҫине тӑчӗ, куҫлӑхлӑ, кӑтра ҫӳҫлӗ, хӗрлӗ питлӗ ачана (ачин сӑмси айне, питҫӑмартисене те хура мамӑк пусса илнӗ) хулпуҫҫинчен тытрӗ.

Он встал и обнял за плечи мальчика в очках, черного, курчавого, румяного, с черным пухом на щеках и пол носом.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Николай Антоныч тулли те шуранка питлӗ ҫын.

Это был полный, бледный человек,

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӗрлӗ питлӗ, вараланчӑк пальто, шалпар атӑ тӑхӑннӑ палламан ҫын килсе кӗнӗ чухне Даша инке картишӗнче чӑлха ҫыхса ларатчӗ.

Тетя Даша сидела во дворе и вязала, когда у ворот появился незнакомый красномордый человек в грязном парусиновом пальто, в толстых сапогах.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ те-ха Ли хушаматлӑ, хура-сарӑ сӑнлӑ, пӗчӗкҫӗ кӑна пӳ-силлӗ, пӗркеленчӗк питлӗ, ырӑ кӑмӑллӑ китаец манӑн куҫ умӗнчен каймасть.

Как сейчас, я вижу перед собой одного из них, по фамилии Ли, – маленького, черно—желтого, с необыкновенно морщинистым лицом и довольно доброго:

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗрре прачка Палашка, мӑнтӑр та шатра питлӗ хӗр, тата ӗне пӑхакан Кулине, хӑрах куҫлӑскер, пӗрле шут туса, иккӗшӗ те пӗр вӑхӑтрах анне ури умне ӳкнӗ те, хӑйсем ҫирӗп тӑма пултараймасӑр айӑпа кӗнӗшӗн ӳкӗнсе, хӑйсене мусье илӗртсе улталани ҫинчен йӗре-йӗре каласа панӑ.

Прачка Палашка, толстая и рябая девка, и кривая коровница Акулька как-то согласились в одно время кинуться матушке в ноги, винясь в преступной слабости и с плачем жалуясь на мусье, обольстившего их неопытность.

Пӗрремӗш сыпӑк. Гварди сержанчӗ // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed