Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пикентӗм (тĕпĕ: пикен) more information about the word form can be found here.
Кӑштах ӗшеннӗрен хулленрех утма пикентӗм, ӑш хӑпнине ирттерсе ямашкӑн портри пир ҫи виттиллӗ тавернӑна кӗтӗм.

Несколько утомясь, я задержал шаг и вошел под полотняный навес портовой таверны утолить жажду.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Хырӑм выҫҫине ирттерсе ярсан тинех асӑрхарӑм: апатланмӑша хирӗҫ пӑрахут чарӑннӑ, кӑкарӑнать; унӑн пассажирӗсем траппа анма тытӑнсан тӗркӗшӗве пуҫӗпех путса сӑнама пикентӗм: ҫынсем килӗсене е хӑна ҫуртне хӑвӑртрах ҫитмешкӗн ӑшталанаҫҫӗ.

Лишь утолив голод, я заметил, что против харчевни швартуется пароход, и, обождав, когда пассажиры его начали сходить по трапу, я погрузился в созерцание сутолоки, вызванной желанием скорее очутиться дома или в гостинице.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пӗлтерӗшлӗ, нумай ӗҫ-пулӑм пуҫланас кун умӗн, — ҫак страницӑсене те шӑпах ҫавӑнпах ҫырма пуҫларӑм, — ирхине ҫыран хӗрринче яланхинчен ытларах вӑхӑт уҫӑлса ҫӳрерӗм ахӑр, мӗншӗн тесен кӗтмен ҫӗртен хытах выҫса кайрӑм; куҫ тӗлне лекнӗ ахаль хупах патне, унӑн алӑкӗ умне, террасӑна кӗрсе лартӑм та — ӑна хупласа хунӑ шурӑ тата кӑвак чечеклӗ плюш евӗрлӗ ӳсен-тӑрана сӑнакаласа, ҫӑмӑл хӗрлӗ эрехпе сыпкаласа ӑшаланӑ мерлан ҫиме пикентӗм.

Накануне дня, с которого началось многое, ради чего сел я написать эти страницы, моя утренняя прогулка по набережным несколько затянулась, потому что, внезапно проголодавшись, я сел у обыкновенной харчевни, перед ее дверью, на террасе, обвитой растениями типа плюща с белыми и голубыми цветами, я ел жареного мерлана, запивая кушанье легким красным вином.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫапла вара эпӗ унта пурӑнма пикентӗм; пурӗ ҫирӗм ултӑ кун пурӑнтӑм; Филатр тухтӑр темиҫе хутчен килсе кайрӗ.

Итак, я начал там жить; и прожил я всего — двадцать шесть дней; несколько раз приходил доктор Филатр.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Эпӗ темӗн калаҫма пикентӗм, анчах вӑл аллипе сулкалашать, хыпаланма пуҫларӗ, шӑпланчӗ, урӑх пӗр сӑмах та чӗнмерӗ, унтан сада тухрӑмӑр, вӑл килнӗ кимме шыраса тупрӑмӑр.

Я что-то заговорил, но она махнула рукой, — заторопилась, умолкла и не говорила больше ничего, пока мы не прошли в сад и не разыскали лодку, в которой она приехала.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Мана аптӑратсах ячӗҫ, анчах кӗҫех лӑплантӑм та ӑҫта килсе лекнине тӗсеме-тӗнчеме пикентӗм.

Я был сбит, но скоро оправился и стал осматриваться, куда попал.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сиксе чӗтресе — пуҫӑмран сӗртӗннӗ хулӑн пусмана тӳсӗмсӗр алӑпа сиртӗм те аялалла анма пикентӗм; чунӑмри тӑвӑла пула урасем хуҫланасшӑн мар.

Весь дрожа, я отвел нетерпеливой рукой тяжелую материю, тронувшую по голове, и начал сходить вниз подгибающимися от душевной бури ногами.

XV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сӳрӗкленсех ҫитнӗрен — йыш хускалсан эпӗ те ун хыҫҫӑн утма пикентӗм, анчах ҫынсем тепӗр алӑкран кӗрсе ҫухалсанах урайне ӳксе ыйха путма хатӗрскер сарлака анлӑш стена ҫумӗнче ларакан диван патнелле ыткӑнтӑм та йӑлтах халран кайнипе лаштах лартӑм.

Когда общество тронулось, я, в совершенном безразличии, пошел было за ним, но, когда его скрыла следующая дверь, я, готовый упасть на пол и заснуть, бросился к дивану, стоявшему у стены широкого прохода, и сел на него в совершенном изнеможении.

XIV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Пурнӑҫӑм улшӑнасси ҫинчен уйланма пикентӗм кӑна — ҫак шухӑшсем картинӑсемпе, галерейӑпа, Гануверпа, Моллипе тата хам кунта мӗн тӳссе ирттернине ҫапӑна-ҫапӑна мӗлтлетеҫҫӗ, хама халь-халь вӗҫме пуҫлассӑн туятӑп.

Едва принимался я думать о перемене жизни, как мысли эти перебивались картинами, галереей, Ганувером, Молли и всем, что я испытал здесь, и мне казалось, что я вот-вот полечу.

XIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ ҫӑварта пирус туятӑп, сӑмса умӗнче курка куратӑп, вара хура кофе ҫӑткӑнла ӗҫме пикентӗм.

Я почувствовал во рту папиросу, а перед носом увидел чашку и стал жадно пить черный кофе.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Хӑюлӑхшӑн тулли стакан эрех хаплаттартӑм, именӗве ҫапларах пусарса, ӳсӗрскер, ҫиме пикентӗм.

Для храбрости я выпил полный стакан вина и, отделавшись таким образом от стеснения, стал есть, будучи почти пьян.

XII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӑнланмалла: эпӗ тарӑхнӑччӗ, кичемленсех ҫитнӗччӗ, ҫавӑнпа та вӗсемпе шапӑлтатма пикентӗм: кунта, ахӑртнех, пурте пӗр-пӗрне пӗлеҫҫӗ е кӑштах чухлаҫҫӗ, ҫавӑнпа та сирӗн адресӑра, Молли, мана питӗ тӗплӗн кӑтартрӗҫ.

Естественно, я был обозлен, соскучился и вступил с ними в разговор: здесь, по-видимому, все знают друг друга или кое-что знают, а потому ваш адрес, Молли, был мне сообщен самым толковым образом.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл ыттисем евӗрлех; ун умне тӑсӑлса выртрӑм та стенаран икӗ урапа та тапма пикентӗм, — ахрӑм кӗрлесе-ухлатса мӗн пур хутлӑхра — аялта та, ҫӳлте те — янраса саланчӗ…

Похожего на все остальные, лег перед ним и стал бить в стену ногами так, что эхо, завыв гулом, пошло грохотать по всем пространствам, вверху и внизу.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Хумхану тамалсан — тавӑру вырӑнне — пулӑсене чӗлхе кӑларса кӑтартрӑм, унтан тӑсӑлса выртрӑм та куҫа чарсах ҫӑткӑннӑн сӑнама пикентӗм.

Когда смятение улеглось, я, высунув язык рыбам в виде мести за их пучеглазое наваждение, растянулся и стал жадно смотреть.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Инкекрен чылай инҫетрине пӑхмасӑр — ҫав ӳкерчӗк ҫав тери кӗрет-уҫӑмлӑ, хаяр, ҫавӑнпах эпӗ канӑҫсӑррӑн куҫ хӗсрӗм те — аптӑрава кӗрсе ӳкес мар тесе Дюрока тимлӗн сӑнама пикентӗм.

Несмотря на отделяющее меня от беды расстояние, впечатление предстало столь грозным, что, поспешно смигнув, я стал рассматривать Дюрока, чтобы не удручаться.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӗсем мӗн калаҫнине илтетӗп, акӑ тимлӗрех тӑнлама пикентӗм, мӗншӗн тесен калаҫу темӗнле ҫурт пирки пырать, — унта урай таса кӗмӗлтен имӗш; юмахри капӑрлӑх, ҫӗр ай ҫулӗсемпе унашкал ытти тем те пӗр ҫинчен шапӑлтатаҫҫӗ.

Я слышал, что они говорят, и стал прислушиваться внимательнее, так как разговор шел о каком-то доме, где полы из чистого серебра, о сказочной роскоши, подземных ходах и многом подобном.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫак «Эпӗ пӗтӗмпех пӗлетӗп» сӑмахсем чӑнах та ухмахла-ши тесе шухӑшласа минретӗп; унтан хавасланса кайрӑм та ахӑлтатма пикентӗм — ухмахла пулнине ӑнланатӑп.

Я думал, так ли уж глупы эти слова «Я все знаю»; затем развеселился и стал хохотать — понял, что глупы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Тепӗр кун вӑрантӑм та — пылак сехӗрленӗвӗн нимӗнле уҫса парайми туйӑмӗпе малалла сӑнама пикентӗм ҫӗрӗн иккӗмӗш тӗнчине.

На следующий день я проснулся, продолжая разглядывать второй мир земли с чувством непостижимого сладкого ужаса.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Эпӗ унӑн сӑмахӗсене чӑнласах йышӑнтӑм та стойка хыҫӗнчи шкапран виҫӗ кӗленче эрех, сысна пӗҫҫин ҫуррине, пӑрӑҫпа сивӗ рис, ҫарӑк кукӑлӗ туртса кӑлартӑм, пурне те сӗтел ҫине кайса хутӑм та пӗр сӑмах чӗнмесӗр ҫиме пикентӗм.

Я решил прямо толковать его слова и вытащил из шкафа за стойкой три бутылки вина, масло, окорок, холодный рис с перцем, пирог с репой, все снес на стол и молча принялся за еду.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хама тытса чараймасӑр савӑнӑҫлӑн ахӑлтатма пикентӗм, куҫӑм умне вӗҫкӗнленсех кайнӑ, анчах… пуҫсӑр Ганс тухса тӑчӗ…

Не удержавшись, я радостно захохотал, представляя себе зазнавшегося Ганса без головы…

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed