Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

лашан (тĕпĕ: лаша) more information about the word form can be found here.
Лашан ҫӑт вырттарнӑ хӑлхисем кӑлт та кӑлт сиккелесе чӗтреҫҫӗ, хӑлхи вӗҫӗсем ҫине вӗтӗ шӑрҫа пек тар тапса тухнӑ.

Плотно прижатые уши коня вздрагивали, на кончиках их бисером проступил пот.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑлхисем ашакӑнни майлӑ, ытти-хытти йӑлт лашан.

Ухи у них, как у ослов, а остальная справа — натуральная лошадиная.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий темле кӗвӗ шӑхӑркаларӗ, йӗнер ҫинче, пуҫне тек ниҫталла пӑркаламасӑр, лашан вӗтӗ тар шӑрҫисемпе витӗннӗ хӗрлӗрех сарӑ мӑйӗ ҫине ӳпреммӗн тинкерсе пычӗ…

Григорий насвистывал что-то, упорно смотрел на золотисто-рыжую шею коня, покрытую мелким бисером пота, и уже не поворачивался в седле…

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ман лашан ҫурӑмӗ аманнӑ, ӑна ман улӑштарас пулать!»

У моей лошади спина побитая, и должон я ее сменить!»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, хирӗҫ сӑмах хушмасӑр, лашан сӳнсе пыракан куҫӗнчен тинкерчӗ.

Григорий смотрел в тускнеющие конские глаза, не отвечая.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шарсем йӑлтӑртатнипе лашан куҫӗ туртса ыратрӗ, ҫутӑ йӑмӑхтарнипе куҫҫулӗ йӑпӑртатса юхрӗ.

Зрение коня страдало от блеска шаров, конские глаза, пораженные светом, истекали слезами.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чуна тӑвӑнтарса, ҫав тери вичкӗннӗн ӳлесе ҫитнӗ снаряд сасси ӑна ҫиҫӗм пек хӑвӑрт татӑлнӑн туйӑнчӗ; ҫав кӗске самант хушшинче вара тӳпенелле питӗ сасартӑк хура пӗлӗт катрамӗ ывтӑнса хӑпарчӗ, урӑм-сурӑм хӑватлӑ вӑй пырса ҫапнипе ҫӗр чӗтренсе илчӗ, лашан малти урисем таҫта тӗпсӗр авӑра анса кайнӑ пек пулчӗҫ…

Ему показалось, что гнетущий, достигший предельного напряжения скрежет на какую-то сотую долю секунды оборвался, и вот в эту-то сотую секунды перед глазами его дыбом встало взметнувшееся черное облако, от сокрушающего удара задрожала земля, передние ноги коня как будто провалились куда-то…

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Урисемпе йӑранасем ҫинче ҫӗкленсе, Григорий лашан малалла тӑсса хунӑ мӑйӗ ҫинче выртнӑ пекех лӑпчӑнса пычӗ.

Приподнявшись на стременах, Григорий почти лежал на вытянутой конской шее.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ ӗнтӗ сывлӑшра хӗрсе кайнӑ пульӑсем лашан малти чӗрнисем умӗнчех ҫивӗччӗн чӗвклетме, ҫӗлен пек шӑхӑрма пуҫларӗҫ, вӗри пылчӑка сирпӗтсе, ҫурхи шывран типсе ӗлкӗреймен нӳрӗ тӑпра ҫине пыра-пыра тӑрӑнчӗҫ…

И уже под передними копытами коня смачно зачмокали, по-змеиному зашипели накаленные в полете пули, они вгрызались во влажную, еще не просохшую от полой воды почву, брызгали горячей грязью…

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Карчӑк, чӗтренсе кулса, кӗлеткипе йӗнер йӑранипе лашан тарланӑ айӑкӗ ҫумне тӗршӗнет.

Баба с дрожащей улыбкой всем телом прижимается к стремени, к потному лошадиному боку.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак самантра хура тирекӗн ҫӑра тураттисем хыҫӗнчен хӗвел пӑхса ячӗ те, унӑн хӗрлӗ кӗрен пайӑрки малти лаша ҫурӑмӗ ҫине ӳкрӗ; лашан йӑлтӑртатса тӑракан йӗпе ҫӑмӗ пӗр самантлӑха сӳнми хура ҫулӑм пек ялкӑшса илчӗ.

В этот момент из-за кустистых ветвей осокоря глянуло солнце, розовый луч упал на вороного коня, и глянцевая от влаги шерсть его на миг вспыхнула черным неугасимым пламенем.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хӗрарӑм лашан пӑтӑр-пӑтӑр тар тапса тухнӑ мӑйӗ тӑрӑх чӑпӑрккапа ҫатлаттарса илчӗ.

— Баба хлопнула плетью по конской шее, осыпанной росинками пота.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Темиҫе ҫеккунт ҫил-тӑвӑл пек ӗрӗхтерсе кайнӑ хыҫҫӑн, лашан каҫӑртса хунӑ пуҫӗ вӗте пӑнчӑллӑ ҫутӑ пайӑркисемпе тӗрленчӗ, сарӑ хӗрлӗ ҫӑмӗ сасартӑк куҫа чӗпӗтмелле йӑмӑхса йӑлтӑртатма пуҫларӗ.

Несколько секунд отчаянной скачки — и вот уже вытянутая голова коня осыпана севом светоносных лучей, и рыжая шерсть на ней вдруг вспыхнула ярким, колющим блеском.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лашан каҫӑртса хунӑ кӑпӑклӑ пуҫӗ хыҫӗнчен Григорий юланута хӑйне курмарӗ-ха, анчах ун аллинчи хӗҫӗн мӑкӑрӑлчӑк хӗррине тӗксӗм лаппине аванах асӑрхарӗ, Григорий пӗтӗм вӑйран чӗлпӗре туртса карӑнтарчӗ, хӗрлӗармеец сулса янӑ хӗҫе аяккалла сирсе, чӗлпӗрӗн сылтӑм енчи чӗнне кӑрӑн-кӑрӑн хытарчӗ, хырса тикӗсленӗ пӗкӗрӗлчӗк мӑй урлӑ хӗҫӗпе питӗ вирлӗ туртса касрӗ.

За вскинутой запененной конской мордой Григорий не видел еще всадника, но видел горбатый спуск шашки, темные долы ее, изо всей силы дернул Григорий поводья, принял и отвел удар, — забирая в руку правый повод, рубанул по склоненной подбритой красной шее.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав ҫилтен лашан типӗ сӑмсине тӑвар шӑрши ҫапать те, лаша, ӑна ҫӑтнӑ май, пурҫӑн пек йӑлтӑркка тутипеле чӑмлать, ҫилпе хӗвелӗн тутине сиссе илсе, кӗҫенсе ярать.

На сухом конском храпе от ветра солоно, и конь, вдыхая горько-соленый запах, жует шелковистыми губами и ржет, чувствуя на них привкус ветра и солнца.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Майӗпе лаша ури сассисем илтӗнми пулчӗҫ, хутор патӗнче, тӗтреллӗ ирхи сывлӑшра «у-р-р-ра-а-а!» кӑшкӑрни илтӗнчӗ, Хохлаков лашан чӗтрекен малти уринчен тытса, ҫӗкленме шутларӗ, лаши шиклӗн хартлатса, хӑйӗн хуҫи ҫине айккӑн пӑхкаларӗ…

Постепенно дробь копыт стихла, но уже вблизи хутора в туманном утреннем воздухе пронеслось «у-р-р-ра-а-а-а!», а Хохлаков хватался за дрожащую переднюю ногу коня, который тревожно всхрапывал и косился на своего хозяина…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хохлаков конюх ҫине пӑхсанах, ун куҫӗсене тӗтре карнӑ пек пулчӗ: ӑшӑх вырӑн, ут утланнӑ ҫамрӑк каччӑ, лашан кӑшт хутлатнӑ чӗтрекен ури сасартӑк Федор Лукича унӑн ҫамрӑк вӑхӑтне аса илтерчӗ, тахҫанах манӑҫа юлнӑ вӑхӑтсем уҫҫӑнах тухса тӑчӗҫ…

Только Хохлаков взглянул на конюха, как глаза его затуманились, точно их затянуло поволокой: и перекат, и сидевший на коне парень, и слабо согнутая, подрагивающая нога мерина вдруг унесли Федора Лукича в далекую пору молодости, и в памяти воскресло то, что было давным-давно забыто…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эпӗ ватӑ лашан кӑна ыйхи килмест тесе шутланӑ, — терӗ Федор Лукич, Сергей пӳрте кӗрсен, — ҫамрӑк урхамах та ирех сиксе ҫӳреме юратать мӗн…

А я думал, что только старому коню не спится, — сказал Федор Лукич, когда Сергей вошел в комнату, — а оно и молодой скакун любит рано вставать…

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лашан вӑкӑр ҫитмен пирки, вӑл хӑйӗн тухса ҫӳремелли лашисене те, кучерне те акса пӗтеричченех уй бригадине пачӗ, уй-хир тӑрӑх хӑй ватӑ та тӗлӗнмелле чуман кӗсрепе ҫӳренӗ, кӗсри ҫав тери ватӑ та чуман пулнӑран, ӑна тем тусан та чуптарма пулман.

Ввиду нехватки тягла он передал своих выездных лошадей вместе с кучером в полеводческую бригаду на все время сева, поэтому сам разъезжал по полям на старой и удивительно ленивой кобыле, она была настолько стара и ленива, что ее уже никакими усилиями нельзя было развеселить и заставить пуститься рысью.

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Юрӗ, лашан вӑй пур, тейӗпӗр, — килӗшрӗ Тимофей Ильич.

— Допустим, лошадь имеет силу, — согласился Тимофей Ильич.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed