Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

амӑшӗпе (тĕпĕ: амӑш) more information about the word form can be found here.
Ирӗксӗрех каялла таврӑнма лекет хӗрӗн, чирлӗ амӑшӗпе пӗчӗк шӑллӗ-йӑмӑкӗсене пӑхмалла-ҫке-ха унӑн.

Пришлось старшей дочери домой ворочаться, за хворой матерью и ребятишками ходить.

Кӑмӑл ту, Владимир Ильич // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Владимир Ильича тӗрмене хупнине пӗлсенех, Мускавран амӑшӗпе пӗрле аппӑшӗпе йӑмӑкӗ те килсе ҫитнӗ.

А сестра Аня с мамой приехали из Москвы, как только Владимира Ильича посадили в тюрьму.

193-мӗш номерлӗ камера // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ольӑна пытарнӑ хыҫҫӑн Владимир Ильич амӑшӗпе пӗрле Самара, киле таврӑнать.

Похоронили Олю, и Владимир Ильич с матерью вернулись в Самару, домой.

Самарти кунсем-ҫулсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пачах урӑхла, инкекре вӑл тата та ҫирӗпрех ҫывӑхланать амӑшӗпе.

Напротив, в беде теснее сблизилась с мамой.

Сывӑ пул, Чӗмпӗр! // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кокушкинӑра аслашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн амӑшӗпе унӑн аппӑш-йӑмӑкӗсене юлнӑ ҫурт пур.

В Кокушкине есть дом, оставшийся после смерти деда маме и маминым сёстрам.

Кокушкино // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Арҫын ачисем — ашшӗпе, хӗрачисем — амӑшӗпе.

Мальчики с отцом, девочки с мамой.

Ҫуллахи кун // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫапла вара, юлашкинчен, Маринка амӑшӗпе мирлӗ те килӗштерсе пурӑнни «йӳнӗрехе ларнине» хӑех ӑнланса илчӗ.

Так что в конце концов Маринка пришла к выводу, что «самой же дешевле» жить с матерью в мире и согласии.

10 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Илюш амӑшӗпе кӗҫӗнҫынӗ хӗпӗртенипе улама тытӑнчӗҫ; ҫынсем хушшинче ыр сунакан сасӑсем илтӗнчӗҫ.

Илюшкина мать и молодайка выли от радости; в толпе слышались голоса одобрения.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Амӑшӗпе хӗрӗ малашне мӗн тӑвасси ҫинчен калаҫнӑ.

Мать с дочерью принялись обсуждать положение.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Амӑшӗпе хӗрӗ ӑна аллисемпе саркаласа тытса, ҫунса пӗтекен пӳрчӗ патӗнчен ялкӑшса тӑракан ял витер юханшыв еннелле утнӑ.

Мать и дочь растянули его руками и пошли с ним от догоравшей хаты через пылающую деревню к реке.

145 полк ялавӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 145–155 с.

Ҫапла амӑшӗпе хӗрӗ ҫак йӗркесӗр вӑхӑтсем иртсе каясса, вилнӗ Белогрудӑн сӑмахӗсем чӑн пуласса, тӑван Попивкӑн ешӗл урамӗпе хамӑр ҫарсем иртессе, кӗрешекенсен тата терт куракансен таса юнӗпе ҫӑвӑннӑ, тертсем витӗр, тӗрӗслӳсемпе нушасем витӗр мӑнаҫлӑн илсе тухнӑ ялава вӗсен аллине парасса шанса тӑрса, полк ялавне пӗр ҫулталӑк та ҫичӗ уйӑх хушши сыхласа усранӑ.

Так хранили мать и дочь год семь месяцев это полковое знамя, поддерживаемые уверенностью, что пройдут лихие времена, что сбудутся слова покойного Белогруда и настанет день, когда по зелёной улице родной Поливки пойдут свои войска и передает она им это омытое чистой кровью борцов и мучеников, гордо пронесённое ею сквозь столько несчастий, испытаний и бед знамя.

145 полк ялавӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 145–155 с.

Миша амӑшӗпе юнашар ларакан йӑмӑкӗсене тата мӗнпур тӑванӗсене палланӑ хыҫҫӑн, мӗн пулса иртнине йӑлтах ӑнланса илнӗ.

Рядом с матерью разглядел Миша сестрёнок и всех родичей — и тут он понял всё.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

«Юрӗ, мана персе пӑрахӗҫин — персе пӑрахчӑрах, эпӗ партизан, тесе шутланӑ. Амӑшӗпе йӑмӑкӗсене мӗншӗн асаплантарччӑр?

«Ну, меня расстреляют — и пусть, я партизан, а мать, сестрёнок, сродственников за что?

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Миша хӑйӗн амӑшӗпе йӑмӑкӗсене пахчана, вӑрҫӑ пуҫлансанах бомбӑран сыхланма алтнӑ тарӑн шӑтӑка, вырнаҫтарнӑ.

Миша перевёл её и сестрёнок на огород в просторную щель, предусмотрительно вырытую ещё в первые дни войны на случай бомбёжек.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Миша чӑнах та чирлӗ амӑшӗпе тата икӗ кӗҫӗн йӑмӑкӗпе ҫеҫ тӑрса юлнӑ.

И в самом деле, остался Миша за старшего при хворой матери да двух маленьких сестрёнках.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

Костьӑн амӑшӗпе Зина аппӑшӗ манӑн анне тата атте ҫинчен, атте ӑҫта ӗҫлени, мӗн туни ҫинчен ыйтса пӗлме тытӑнчӗҫ.

Костина мама и тетя Зина принялись расспрашивать меня о моей маме, о папе, о том, где он работает и что делает.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Амӑшӗпе аппӑшӗ Костя шкула ҫӳременнине пачах тавҫӑрса илеймеҫҫӗ.

Костины мама и тетя вовсе не догадывались, что он в школу не ходит.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Зина аппа питӗ ҫамрӑк, эпӗ ӑна малтан Шишкинӑн тӑван аппӑшӗ вырӑнне йышӑнтӑм, анчах вӑл тӑван аппӑшӗ мар иккен, вӑл унӑн амӑшӗпе пӗр тӑван аппӑшӗ.

Тетя Зина была совсем молодая, и я сначала даже принял ее за старшую сестру Шишкина, но она оказалась не сестра вовсе, а тетя.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Эпир пӳлӗме кӗтӗмӗр те, вӑл мана хӑйӗн амӑшӗпе пӗр тӑван аппӑшӗпе паллаштарчӗ:

Мы вошли в комнату, и он познакомил меня со своей тетей:

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Юрийӗн амӑшӗпе ҫыхӑну тытма та май килмерӗ, мӗншӗн тесен темиҫе кун каярах нимӗҫ авиацийӗ госпиталь ҫине пырса тапӑнчӗ те Шурӑна амантрӗҫ.

С матерью Юрия тоже не удалось установить связь, потому что несколькими днями позже во время налета немецкой авиации на госпиталь Шуру ранило.

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed