Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хӑйӗнчен те нимӗн те тӗпчеместӗмӗр, ӗлӗкхи пекех ыррӑн савса йышӑнаттӑмӑр.Ни о чем не спрашивали ее и по-прежнему относились к ней любовно и хорошо.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Анчах эпир ӑна тавлашу пулни ҫинчен нимӗн та каламастӑмӑр.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Ҫав чирлӗ ҫынсенчен хӑйсем валли сум-хисеп, ӑшӑ сӑмах илеҫҫӗ; ҫавӑнтан пуҫне вӗсен урӑх нимӗн те ҫук.За это взимают с людей сочувствие себе, и, кроме этого, — у них нет ничего.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Эпир ҫав ҫӗтӗк кӗпеллӗ айванран питӗ култӑмӑр: хӗре вара урӑх нихҫан та, нимӗн туса пама та йӑлӑнмарӑмӑр.Мы очень посмеялись над чудаком и — никогда ни о чем больше не просили ее.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Этем пурӑнать, ун таврашӗнче нимӗн те улшӑнмасть; ку питӗ йывӑр, асаплӑ.Это очень тяжело и мучительно, когда человек живет, а вокруг него ничто не изменяется,
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Часах ҫав вутран, ӑшӑ шӑршӑсӑр пуҫне, нимӗн те юлмарӗ.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Эпӗ унӑн пӗр вӑхӑтрах васкавлӑн персе янӑ ыйтӑвӗсене хирӗҫ нимӗн те каламастӑп, унӑн тӗл пулнӑшӑн савӑнса кӑмӑллӑн ҫиҫсе тӑракан ырӑ пит-куҫне пӑхса йӑл кулса ҫеҫ тӑратӑп.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӗсем яланах ӗҫлеҫҫӗ, ӗмӗрех тертленеҫҫӗ, ҫӗр ҫинче цементран туса лартнӑ япаласенче — вӗсен тарӗпе юнӗ; анчах ҫаксемшӗн, — ҫӗр ҫинче тӗлӗнмелле япаласем туса лартассишӗн, тӑрӑшса, халтан кайса, мӗн ӗмӗр-ӗмӗр вӑй хурса ӗҫленӗшӗн — вӗсем нимӗн те илмеҫҫӗ; вӗсен килӗ-ҫурчӗсем те ҫук, тӑранмалӑх ҫӑкӑрӗ те питӗ ҫителӗксӗр.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Нимӗн те паллӑ мар…
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ӑна нимӗн те тухман-и?
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫавӑн пеккисем, чӗррисемех, урампа теҫеткен ҫӳреҫҫӗ-и, тен, эсӗ вӗсене куратӑн, анчах та хӑйсем ҫинчен нимӗн те пӗлместӗн… вӗсем ҫумӗнче санӑн ним ӗҫ те ҫук… иртеҫҫӗ те иртеҫҫӗ…
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Апла эппин, нимӗн те паман ӑна? — ыйтрӗ вӑл.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Чӑн-чӑн босяк хӗрарӑмсем ҫинчен те, нимӗн ҫинчен те нихҫан та ҫавӑн пек сасӑпа калаҫмасть — вӑл ҫӗр ҫинче хӑй вӑрҫса-хӑртса тӑкма хӑяйман япала ҫуккине кӑтартма юратать.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӑл мана, нимӗн те ӑнланмастӑн тесе, тӗрӗсне каланӑ — ухмахрах эпӗ, хамах пӗлетӗп.А это она верно, что я не понимаю-то ничего, — очень я дураковат, сам знаю.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Вӑл мана: «Ача пек эсӗ, Саша, — тетчӗ, — нимӗн те ӑнланмастӑн эсӗ».А она: «Ребёнок, говорит, ты, Саша; не понимаешь ты ничего».
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
Ҫук, эпӗ манман сана, ӗҫке ярӑнтӑм та нимӗн юлмиччен ӗҫсе пӗтертӗм.
Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.
— Нимӗн те ӑнланмастӑп.
Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60
«Хама ирӗк парас пулсан, — шухӑшларӗ вӑл, — ҫавнашкал ҫынсене нимӗн те тӑвас ҫук.«Была бы моя воля, — думал Мефодий Иванович, — я бы не наказывал этих вандалов.
Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60
Вара старшина калать: «Мировой хӑй умӗнчи виҫинчен ытла нимӗн те тума пултараймасть. Ӑна суд тума пӗчӗк ӗҫсене анчах панӑ», тет.
Унтер Пришибеев // Иван Юркин. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 81–88 стр.
Карчӑк хӑйӗн юмахне каласа пӗтернӗ хыҫҫӑн, ҫеҫенхир ҫав териех шӑпланчӗ, вӑл — ҫынсемшӗн, вӗсенчен хӑйне валли нимӗн те ыйтмасӑр, хӑйӗн чӗрине чӗртсе ҫунтарнӑ, вилнӗ хӑюллӑ Данко вӑйӗнчен тӗлӗнмеллипех тӗлӗнчӗ, тейӗн.
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.