Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Катя the word is in our database.
Катя (тĕпĕ: Катя) more information about the word form can be found here.
Семен хӑй нимӗҫсем патӗнче ӗҫленине пӗлтерекен удостоверенине кӑларма тесе аллине кӗсйине чикрӗ, анчах вахмистр чӑтса тӑраймасӑр пуҫне сулкаласа илчӗ те: — Вӑл! — тесе Катя ҫине шашкипе тӑсса кӑтартрӗ, Вахмистр Катьӑна питне хупӑрласа тӑракан тутӑрне сирме хушрӗ.

Семен полез за удостоверением, в котором подтверждалось, что он работает на немцев, но вахмистр нетерпеливо качнул головой и ткнул шашкой в сторону Кати: — Она! — он жестом приказал ей открыть лицо.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя Курагинран хӑрамасть, анчах вӑл Катя ку таврашра пулни ҫинчен кама та пулсан «вӑрттӑн» каласа парсан нимӗҫсем те пӗлме пултараҫҫӗ.

Сам Курагин не внушал Кате опасения, но он может проболтаться кому-нибудь «под секретом», что она в здешних местах, и «секрет» легко может дойти до немцев.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Килӗҫ Катя, Шурка тата Маня хӑйсен ачисемпе вӑрмана, тен, шӑпах ҫак хӑй выртакан вырӑна, турӑ парсан Катя та хӑйӗн ачисемпе кайрантарах, хӑҫан та пулсан, мӑнукӗсемпе килӗ.

Придут в лес, может быть, вот на это самое место, где она лежит, Катя, Шурка, Маня со своими ребятишками, бог даст, и Катя-то с детками, а там, глядишь, когда-нибудь и с внучатами.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Макӑрма чарӑннӑ учительница Катьӑна итлет, Катя калаҫни вара Степкӑна пӑшӑрханнӑ пекрех те, анчах унчченхи пекех ачашлӑн илтӗнет.

Притихшая учительница слушала Катю, а голос той долетал до него взволнованным, но все таким же ласковым.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Певскра нимӗҫсем! — илтрӗ вӑл урамра такам кӑшкӑрнине, вара пӗр шухӑшласа тӑмасӑрах ҫапла шутласа хучӗ: Катя килмерӗ-тӗк вара вӑл унта хӑй каять, Катя виллине те пулин шыраса тупса пытарать.

— В Певске немцы! — услышала она крик на улице и в мыслях сразу, без раздумий, сложилось решение: Катя не пришла, то она сама пойдет туда — мертвую отыщет, сама похоронит.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя Зимин патне кайнине пӗлсен, Федя ҫӳлелле чупса хӑпарчӗ, анчах райкомра Катя ҫук.

Узнав от него, что Катя ушла к Зимину, Федя побежал наверх, но в райкоме Кати не оказалось.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя умӗнчи лавӑн хуҫи: — Ан кансӗрле-ха эсӗ пире! — терӗ Катьӑна сиввӗн.

Возница повозки, на которой стояла Катя, хмуро сказал: — Не мешай ты нам!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя сасси вара ытти сасӑсенчен уйрӑлса маларах илтӗнет, вӑл та, Катя майлӑ, малалла васканӑ пек туйӑнать.

А голос Кати, выделяясь, забегал вперед, точно ему, как и самой Кате, было некогда:

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Лешсем, Катя пырса кӗрсенех пӗр-пӗрин куҫӗсенчен нумай пӗлтерӗшлӗн пӑхса илсе, яланах ӑна Катьӑпа пӗччен хӑварма тӑрӑшнӑ.

Те при появлении Кати многозначительно переглядывались, неуклюже стараясь оставлять его с Катей наедине.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Вӑл Ольга сӑрт ҫинче пынине, Катя ӑна хӑваласа ҫитнине тата ҫыру панине инҫетрен курчӗ; Ольга пӗр минут пек чарӑнса тӑнине, ҫыру ҫине пӑхса илнине, шухӑшланине, унтан, Катьӑна пуҫӗпе сулса, парк аллейине кӗрсе кайнине курчӗ.

Он издали видел, как Ольга шла по горе, как догнала ее Катя и отдала письмо; видел, как Ольга на минуту остановилась, посмотрела на письмо, подумала, потом кивнула Кате и вошла в аллею парка.

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ӑнланса илтӗм-илтӗмех вара вӑл епле майпа хӑйӗн ирсӗр вӑййине путсӗр меллесе икӗ хутчен те — малтан, Катя умӗнче тӳрре тухас тесе, мана ҫӑлтӑм тет, унтан вара, ман умра тӳрре тухас тесе, Катьӑна ҫӑлтӑм, тесе улталать.

Я понял и объяснил ей тот сложный, подлый ход в его подлой игре, который он сделал дважды — сперва для того, чтобы убедить Катю, что он спас меня, а потом — чтобы доказать мне, что он спас Катю.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пысӑк Петя каллех аманнӑ иккен, вӑл награда та илнӗ, ҫӗнӗрен фронта таврӑннӑ — Катя Мускавра ӑнсӑртранах ун батальонӗн командирӗпе Совет Союзӗн Геройӗпе паллашнӑ та, Петя вара «ку вилӗм ҫине сурса хурас» тесе калать, тет, ҫак сӑмахсене илтсен Катя тӗлӗнсе кайнӑ.

Уже я узнал, что большой Петя был снова ранен и награждён и вернулся на фронт. В Москве Катя случайно познакомилась с командиром его батальона. Героем Советского Союза, и тот сказал, что Петя «плевал на эту смерть», — слова, поразившие Катю.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мана дневник мар, Катя кирлӗччӗ, ӑслӑ та вичкӗн, хама шанса та савса тӑракан Катя кирлӗччӗ.

Катя была нужна мне, а не этот дневник, — живая, умная, милая Катя, которая верила мне и любила меня.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ярославскинчи облисполкомра эпӗ Катьӑн адресне ҫырса илетӗп: Верхне-Ядомская станцийӗ, Большие Лубни ялӗ, Шукинский районӗ, Шукинсхий ялсовечӗ, малалла та ҫаплах каять — телеграммӑн ҫирӗм пилӗк сӑмахӗнчен Катя адресӗ вунҫичӗ сӑмах йышӑнать.

В Ярославском облисполкоме я записываю точный адрес: станция Верхне-Ядомская, село Большие Лубни, Щукинского района, Щукинского сельсовета, и так далее — из двадцати пяти слов телеграммы Катин адрес занимает семнадцать.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хирӗҫ пӗр ҫыру илмесен те Катьӑна ҫур ҫул хушши ҫыру ҫырса тӑни, Ленинграда ҫитсен алӑк уҫса ярсанах Катя мана хам еннелле аллине тӑсрӗ тесе шанса тӑни айванла тухать.

наивно: полгода писать Кате, не получая в ответ ни слова, и всё-таки надеяться, что стоит мне приехать в Ленинград — и, протянув руки, она встретит меня у порога.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫурта бомба лекнӗ вӑхӑтра Катя Розалия Наумовна патӗнче пурӑнман иккен, ҫаксене ҫеҫ пӗлме пултартӑм эпӗ Катя ҫинчен.

Катя уже не жила у Розалии Наумовны, когда в дом попала бомба, — это было всё, что я узнал.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ҫапла вара эсӗ, Катя, асӑнтах тытса тӑр, эсӗ ирӗкре, тивӗҫлӗх сӑмахӗ кирлӗ мар», — тесе ҫырнӑччӗ эпӗ, Катьӑна хампа юнашарах пек туйса.

«Так что всё-таки помни, — так я писал Кате, хотя чувствовал, что она рядом со мной: — ты свободна, никаких обязательств».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ Катя ҫинчен шухӑшламастӑмччӗ-ха, анчах чунӑмра темӗнле ачаш асӑнусем вӑранчӗҫ, куҫ умӗнче «Катя» тӑнине туйса илтӗм.

Я не думал о Кате, но что-то нежное и сдержанное прошло в душе, и я почувствовал: «Катя».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах куҫа палӑрсах кайми халӑх хушшинчен хам тахҫан ыталанӑ чух кӑмӑлсӑр пӑхакан Катя мар тухса тӑчӗ ман умма, хама телей кӳрекен Катя мар — урӑххи тухрӗ.

Но не Катя, у которой становилось строгое выражение, когда я обнимал её, не Катя, которая была моим счастьем, вышла из нестройной туманной толпы и встала передо мною.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя, савнӑ Катя, епле хаваслантартӑн-ха мана!

— Катя, милая, как я рад!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed