Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑранӑран (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Хӑранӑран мар.

Help to translate

XXIV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Хӑранӑран темле май пӗр хурт сетка ӑшне шала кӗрсе кайрӗ.

Help to translate

Мишша тете // Юрий Исаев. Исаев Ю.Н. Ҫӗнӗ касӑн шухӑ яшӗсем: калавсем, асаилӳ, тӗрленчӗксем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2023. — 149 с. — 103–108 с.

Хӑранӑран мар, — хӑйӗннех печӗ лешӗ.

Help to translate

ХХII // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Хӑранӑран тата хытӑ куляннӑран ун патне вӑйӗ таврӑнчӗ — чирлӗ ӑншӑртпа, — ҫакӑн чухне уншӑн ниҫта та чикӗ ҫук.

От страха и горя вернулись к ней силы с тем болезненным исступлением, какое уже не рассчитывает препятствий.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Джесси чарусӑррӑн тӳрре тухма хӑтланать, анчах унра Моргиана хӑйне ӑнланмалла мартарах тытни ҫухалмасть те ҫухалмасть, — ку — шывра пулӑ вӗҫӗмсӗр кумса ҫӳренӗ евӗр, Джесси — хӑранӑран — ҫак тӑрӑма сӳтсе явассине хирӗҫлет.

Джесси неистово оправдывалась, а в ней, как рыба в воде, стояло загадочное поведение Моргианы, и она со страхом отказывалась его обсуждать.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Кичем тиев-йывӑрлӑх мана майӗпен-майӗпен, анчах домкрат вакуна ҫӗкленӗ евӗр чарӑнми вӗҫертет, эпӗ вара, вӑл таврӑнасран хӑранӑран, хама чӗтренсе-варкӑшса тӗпчетӗп, тунсӑх ҫавра ҫилӗ, вӗлересле кичемлӗх капламӗ кӗтмен ҫӗртен килессе сис-чӳллӗн кӗтетӗп.

Я освобождался от тяжести. Медленно, но безостановочно, как подымаемый домкратом вагон, отпускала меня скучная тяжесть, и я, боясь ее возвращения, с трепетом следил за собой, ожидая внезапного тоскливого вихря, приступа смертельной тоски.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Бекеко халӗ хӑранӑран ҫӑмхаланса выртнӑ чӗрӗп пек.

Бекеко напоминал испуганного ежа, свернувшегося комком.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Хӗрарӑм вилӗмрен хӑранӑран шиклӗн кӑшкӑрса ярать.

Она испуганно вскрикнула, опасаясь смерти.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Унтан ҫӗкленсе тӑчӗ, чӗр куҫҫисемпе тата хул пуҫҫисемпе рельссенчен, сӑнчӑрсенчен леке-леке, шуса-хӗсӗнсе — сутӑнчӑкла тӑвӑр вырӑнсенче сикнине, чупнине, хӑранӑран тата тӗттӗмрен ӳсӗрӗлнине, шлепкипе ҫӑкӑрне ҫухатса хӑварнине ҫеҫ ас туса юлчӗ.

Затем он помнил только, что, вскакивая, пролезая, толкаясь коленями и плечами о рельсы и цепи, спрыгивал и бежал в предательски тесных местах, пьяный от страха и тьмы, потеряв хлеб и шляпу.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Ара, Мӗтри Микулайчӑ, тӳррипе, хӑранӑран кӑна килмен эпӗ сан пата, — терӗ вара ҫирӗппӗн, — Тата, ху пӗлен, эпӗ аттене хывнӑ, пули-пулмишӗнех пит хӑракан йышши мар.

Help to translate

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Куна вӑл Фаддей Кузьмич шывран нимрен те ытла хӑранӑран, вӑл нихҫан та кӳлӗре шыва кӗменнине пӗлнӗрен каларӗ.

— Она знала, что Фаддей Кузьмич без памяти боится воды, даже не купается в озере.

9 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Хӑранӑран тата хисепленӗрен урисемпе лӗштӗрленсе пӳрт пӑхса тӑруҫӑ кӗчӗ те хӑйӗн хыҫҫӑн пыма ыйтать.

Слегка садясь на ноги от страха и почтения, появился управляющий и знаками попросил за собою следовать.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Мӗнле пулсан та пуҫхӗрлӗ тӑмаллах сан! — кӑшкӑртӑмӑр эпир, хӑранӑран палӑрмаллах шурса кайнӑ Иленькӑна хупӑрласа илсе, ӑна, аллинчен ярса тытрӑмӑр та лексиконсем патне сӗтӗрсе кайрӑмӑр.

— Непременно, непременно на голову! — закричали мы все, обступив Иленьку, который в эту минуту заметно испугался и побледнел, схватили его за руку и повлекли к лексиконам.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Каяс кӑмӑл пулман пулсан эпӗ лайӑх вырӑнтан тухса та килес ҫукчӗ, ҫапла ӗнтӗ, ҫул ҫинче пурӑнса вӑхӑта ирттермен пулӑттӑм эпӗ, паллах, хӑранӑран мар… ниепле килме ҫук.

— Ведь ежели бы я не хотел ехать, я бы и не просился от хорошего места; так, стало быть, я не стал бы жить по дороге, уж не оттого, чтоб я боялся бы… а возможности никакой нет.

5 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ӳсӗрсе, хӑранӑран вӑйсӑрланса ҫитнӗ аллипе пырне сӑтӑркаласа, амӑшӗ унран аран-аран: — Мӗн вара ку? — тесе ыйтрӗ.

Кашляя и потирая горло обессиленными страхом руками, она с трудом спросила его: — Это что же?

XV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Вара амӑшӗ, унӑн янӑракан хытӑ сӑмахӗсене илтсен, хӑранӑран пуҫӗпе сулкаласа, ывӑлӗнчен шӑппӑн кӑна ыйтрӗ:

И когда мать слышала ее звенящие, жесткие слова, она, пугаясь, качала головой и тихо спрашивала сына:

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хӑранӑран ҫапла вӗсем… хӑйсемшӗн…

Это они от страха… за себя…

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ывӑлӗ ҫын сӑмахӗнчен хӑранӑран мар, арӑмӗн вилӗмӗшӗн Аксинья айӑплӑ тесе шутланӑран ҫапла тунине Ильинична ӑнланчӗ.

Она понимала, что сын это делал не из боязни людских нареканий, а потому, что считал Аксинью повинной в смерти жены.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑранӑран, вилӗмрен е усӑсӑр ҫухатусенчен шикленнӗрен мар ҫапла шутларӗ вӑл ҫав самантра.

Не трусость, не боязнь смерти или бесцельных потерь руководили им в этот момент.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр ҫамрӑк йӗкӗтӗн — вилнӗ Маныцков атаман ывӑлӗн — йӑрласа юхакан куҫҫульпе йӗпеннӗ пичӗ, ытла та хытӑ хӑранӑран, вӗттӗн тӑрӑлтатса чӗтрет.

У одного паренька, Маныцкова, сына покойного хуторского атамана, щеки, исполосованные мокрыми стежками бегущих слез, дрожали от великого испуга.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed