Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлнӗ (тĕпĕ: пӗл) more information about the word form can be found here.
Петр Артамонов ҫакна та лайӑх пӗлнӗ.

Это Пётр Артамонов тоже хорошо знал.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Унӑн ҫак ухмахла тата питӗ хӑюллӑ сӑмахӗ, таҫта, шурлӑхсем хыҫӗнче, вӑрманти чухӑн монастырьте пытанса пурӑнакан шӑллӗ ҫинчен аса илтернипе пӗрлех, Петра хытӑ иккӗлентерчӗ: Никитӑна мӑйкӑчран кӑларнӑ хыҫҫӑн ун ҫинчен каласа панисӗр пуҫне, Тихон тата темле намӑсла ӗҫ ҫинчен пӗлнӗ пек, вӑл ҫӗнӗ хӑрушӑ инкексем пуласса кӗтнӗ пек туйӑннӑ, унӑн куҫӗсем: — Ан тив мана, эпӗ саншӑн кирлӗ ҫын, — тенӗ пек мӑчлатнӑ.

Это слово, глупое и дерзкое, вместе с напоминанием о брате, притаившемся где-то за болотами, в бедном лесном монастыре, вызывало у Пётра тревожное подозрение: кроме того, что Тихон рассказал о Никите, вынув его из петли, он, должно быть, знает ещё что-то постыдное, он как будто ждёт новых несчастий, мерцающие его глаза внушают: «Не трогай меня, я тебе нужен».

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Анчах Никита ҫӗр чавакан урӑх сӑмахсем каланине, вӗсене вӑл юри тепӗр хут каласшӑн пулманнине лайӑх пӗлнӗ.

Но Никита был уверен, что землекоп сказал что-то такое, чего не хочет повторить.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Амӑшӗ хуҫалӑх ҫинчен тӗплӗн ыйтса пӗлнӗ, кичеммӗн вӗрентнӗ:

Мать подробно расспрашивала о хозяйстве, скучно поучала:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Амӑшӗ хӑйӗн хӑтипе ҫыхланса кайнине хула ҫыннисем тахҫанах пӗлнӗ, вара, ҫакӑншӑн ӑна хыттӑн сивлесе, унран аяккалла пӑрӑннӑ, ятлӑ ҫынсем хӑйсен хӗрӗсене, Наталья тусӗсене, Наталья патне — аскӑн хӗрарӑмӑн хӗрӗ, ютран килнӗ темле мужикӑн кинӗ мӑнкӑмӑллӑ та чӗмсӗр упӑшкан арӑмӗ патне ҫӳреме чарнӑ; хӗр чухнехи пурнӑҫӑн пӗчӗк савӑнӑҫӗсем халӗ Натальйӑшӑн ҫав тери пысӑк та илемлӗ пулнӑ пек туйӑннӑ.

Город давно знал о её связи со сватом и, строго осудив за это, отшатнулся от неё, солидные люди запретили дочерям своим, подругам Натальи, ходить к ней, дочери порочной женщины, снохе чужого, тёмного мужика, жене надутого гордостью, угрюмого мужа; маленькие радости девичьей жизни теперь казались Наталье большими и яркими.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ульяна Баймакова ҫынна йӑпатма та, лӑплантарма та пӗлнӗ, ҫавӑнпа вӑл: — Эпӗ, вӑт, пӗр япаларан кӑна — санран ҫие юласран, вилӗмрен хӑранӑ пекех, хӑратӑп… — тесен, Илья Артамонов кӑмӑлсӑр ӳсӗрсе илчӗ.

Ульяна Баймакова умела утешить и успокоить, а Илья Артамонов только недовольно крякнул, когда она сказала ему: — Я вот одного до смерти боюсь — понести от тебя…

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Воропоновӑн ҫутӑ та темле пушшӑн курӑнакан куҫӗсем ҫак ҫын темӗнле вӑрттӑн япала ҫинчен пӗлнӗ пек, вӑл халех никам кӗтмен сӑмах каласа ӑнтан ярас пек пӑхаҫҫӗ.

Светлые и точно пустые глаза его смотрят так, как будто Воропонов догадывается о чём-то и вот сейчас оглушит необыкновенным словом.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Батманов уйрӑмах селектора юратнине Таня пӗлнӗ: строительство начальникӗн сӗтелӗ ҫинче аппарат яланах ӗҫлесе ларнӑ, Батманов кирек мӗн туса ларнӑ пулсан та, ӗҫе пӑрахмасӑр, кунӗн-ҫӗрӗн трасса ҫинчен илтӗнекен сасӑсене итленӗ Ун ҫинчен халапсем те ҫӳренӗ: такам ятлаҫнине илтсен, вӑл хутшӑннӑ, тӗрӗс мар панӑ распоряженисене пӑрахӑҫланӑ, пӗри шӳт туса калаҫнине илтсен, вӑл хыттӑнах кулнӑ, теҫҫӗ.

Она знала об особом пристрастии его к селектору; аппарат стоял у начальника строительства на столе и никогда не выключался. Чем бы ни занимался Батманов, он, не бросая дела, слушал не умолкающие ни днем, ни ночью голоса трассы. Ходили даже анекдоты, как он вмешался, услышав чью-то брань, как отменил неправильное распоряжение, как громко рассмеялся чьей-то остроумной шутке.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унӑн кӑмӑлӗ пусарӑнчӗ ӗнтӗ, халӗ вӑл хӑйӗн ялӗ тата Адун малашне мӗнле пуласси ҫинчен хӑй пӗлнӗ пек киленсе калаҫма пуҫларӗ.

Он уже успокоился и с увлечением стал говорить о будущем своего села и Адуна, как оно ему представлялось.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Батманов хӑй пӗлнӗ вырӑнта лавсене чарчӗ.

В знакомом ему месте Батманов остановил свой санный поезд.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Беридзе тепӗр хут мӗн каласа панине канашлура пулнисем нумайӑшӗ малтанах пӗлнӗ.

Большинство участников совещания и раньше знало то, что еще раз повторил Беридзе.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Строительсем ҫӗнӗ проекта пула тӑрӑшса ӗҫленине, тӗрӗсрех каласан, унӑн законӗпе пурӑннине Батманов хӑйӗн куҫӗпе хӑй курса ӗненнӗ хыҫҫӑн ҫӗнӗ проекта халӗ пӑрахӑҫлама ҫуккине пӗлнӗ.

Батманов, воочию убедившийся, как сами строители трассы ратуют за новый проект и, собственно, живут уже по его законам, знал, что отказ от него теперь невозможен.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Инженерсем пӗр-пӗрне ытти стройкӑра пӗрле ӗҫленипе пӗлнӗ.

Инженеры знали друг друга по совместной работе на других стройках.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тополев хырӑнассине вӑл пӗлнӗ.

Она знает, что ему положено бриться.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Курса ҫӳренисене, пӗтӗм илемлӗхсене вӑл асра тытнӑ, унта та ҫакӑн пек ҫынсемех пурӑннине, вӗсем ҫавна-ҫавна тунине вӑл пӗлнӗ.

Отныне картина жила в памяти полная красок и звучаний, отныне он знал — там-то живут такие-то люди, они делают то-то.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Пулӑҫӑ вӗсене пӗлнӗ ҫулпа ҫӳренӗ пекех ертсе пычӗ.

Рыбак вел их по ней уверенно, как по исхоженной тропе.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Манӑн пурнӑҫ мӗнле пысӑк тӗллевшӗн тӑкакланнине эпӗ пӗлнӗ, ҫавӑнпа та эпӗ хама мӗн сӗннине хавассӑнах йышӑнаттӑм.

Я знал, для какой высокой цели расходуется моя жизнь, и с радостью принимал все, что мне предлагали.

Улттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Старикӗн ӑшӗ вӑрканине Залкинд та, ыттисем те пӗлнӗ.

Залкинд понимал состояние старика, понимали и другие.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Тополев ӑна Таня Васильченкон тусӗ пулнӑ майӗпе пӗлнӗ, стройка киличчен вӗсене вӑл палламан пулин те, халӗ икӗ хӗре те тахҫантанпах, ачаранпах астунӑ пек туйӑнать.

Тополев знал ее как подругу Тани Васильченко, и почему- то казалось ему, что он помнит обеих девушек очень давно, с детства, хотя до приезда на стройку не был с ними знаком.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫакӑнпа пӗрлех Фома хӑйӗн ватӑ амӑшӗ унӑн йывӑрланнӑ арӑмне шаман патне икӗ хутчен илсе кайнине пӗлнӗ; ҫавӑн хыҫҫӑн арӑмӗ вилнӗшӗн шаман айӑплӑ, тесе шутлама пуҫланӑ.

Он узнал вдобавок, что старуха-мать дважды водила его беременную жену к шаману, и теперь подозревал, что шаман повинен в ее смерти.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed