Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ванюша (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Вӑл ача пек савӑнчӗ, хӑй Лукана лаша парнелени ҫинчен ҫеҫ мар, тата мӗншӗн парнелени ҫинчен те, тата хӑйӗн телей ҫинчен калакан ҫӗнӗ теорине пӗтӗмпех Ванюша каласа памасӑр чӑтса тӑраймарӗ.

Он как мальчик радовался и не мог удержаться, чтобы не рассказать Ванюше не только то, что он подарил лошадь Луке, но и зачем подарил, и всю свою новую теорию счастья.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Чӑнах та, Ванюша хваттер хуҫи улпута курасшӑн пулни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Действительно, Ванюша объявил, что хозяин желает видеть барина.

XVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ванюша, тар пар! — терӗ Оленин.

Порох, Ванюша, пыжи! — говорил Оленин.

XVIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Марьяна графина сивӗ хӗрлӗ эрехпе туллиех тултарчӗ те ӑна Ванюша тыттарчӗ.

Нацедив полный графин холодным красным вином, Марьяна подала его Ванюше.

XII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫакӑ Ванюша кулӑшла туйӑнчӗ.

Ванюше это казалось ужасно смешно.

XII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Пирӗн халӑх усал, ухмах халӑх, — шаннӑ ҫынпа калаҫнӑ пек калаҫса, сӑмахне малалла тӑсрӗ Ерошка мучи, Ванюша тухса кайсан, — вӗсем сире ҫын вырӑнне те хумаҫҫӗ.

Наш народ анафемский, глупый народ, — продолжал дядя Ерошка доверчивым тоном, когда Ванюша вышел, — они вас не за людей считают.

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Чӑн та, Иван, Ванюша!

— И то, Иван, Ванюша!

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хуҫи каҫпа пулӑ тытса таврӑнчӗ те, ӑна хваттершӗн тӳлессине пӗлнӗ хыҫҫӑн, хӑйӗн карчӑкне ӳкӗтлесе лӑплантарчӗ, Ванюша мӗн тума хушнисене турӗ.

Ввечеру хозяин вернулся с рыбной ловли и, узнав, что ему будут платить за квартиру, усмирил свою бабу и удовлетворил требованиям Ванюши.

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ав, хӗрӗ те ҫаплах, кайӑкласкер! — терӗ Ванюша.

— Вишь, и девка такая же дикая, — сказал Ванюша.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Ванюша тӗрӗсне каларӗ пулас! — шухӑшларӗ Оленин.

«Видно, Ванюша прав! — подумал Оленин.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӑй вунпилӗк ҫул тултарсан, Оленин пӗр вӑхӑт хушши Ванюша вӗренткелесе те аппаланнӑ, ӑна французла вулама вӗрентнӗ.

Когда Оленину было пятнадцать лет, он одно время занимался обучением Ванюши и выучил его читать по-французски.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ванюша вунпӗр ҫулхи ача чухнех Оленинсен ҫуртне илнӗ, Оленин та ун чухне ҫав ҫулсенчех пулнӑ.

Ванюша был взят в дом одиннадцатилетним мальчиком, когда и Оленину было столько же.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Э, Ванюша? — тепӗр хут ыйтрӗ Оленин, ут ҫинчен анса тата йӗнерне аллипе шап-шап тутарса.

А, Ванюша? — повторил Оленин, слезая с лошади и хлопая по седлу.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Мӗнле крига шухӑшласа кӑларнӑ пуль, паллӑ мар! — каласа пӗтерчӗ те Ванюша хӑйӗн сӑмахне, ҫаврӑнса тӑчӗ.

Какую кригу выдумали, неизвестно! — заключил Ванюша и отвернулся.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эпӗ вӑл ӑҫта пурӑннине пӗлместӗп-ҫке, — кӑмӑлсӑррӑн каларӗ Ванюша.

— Да ведь я их местоположения не знаю, — обиженно отвечал Ванюша.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл лашине хистесе илчӗ те тара ӳкнӗ, ҫӳҫ-пуҫӗ тӑрмаланса пӗтнӗ, хурлӑхлӑ пит-куҫлӑ Ванюша ҫине хаваслӑн пӑхрӗ.

Он, подбадривал лошадь и весело глядел на вспотевшего, со спутанными волосами и расстроенным лицом Ванюшу.

X // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӑй ҫине, Ванюша ҫине пӑхса илет те каллех тусене курать.

Взглянет на себя, на Ванюшу — и опять горы.

III // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Эпӗ те паҫӑртанпах вӗсем ҫине пӑхатӑп, — терӗ Ванюша.

— И я тоже давно на них смотрю, — сказал Ванюша.

III // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ванюша хӑракалама тытӑнчӗ, авӑрласа хунӑ пӑшал урапа ҫинчех выртать.

Ванюша стал потрушивать, и ружье заряженное лежало на перекладной.

III // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ванюша сасси илтӗннипе тата ҫуна шума чарӑннине туйнипе кӑна унӑн тутлӑ та йывӑр ыйхи сирӗлсе кайнӑ пек пулать, ҫӗнӗ станцӑра вара вӑл, вӑранса ҫитмесӗрех, тепӗр ҫуна ҫине куҫса ларать те малалла каять.

И только голос Ванюши и чувство прекращенного движения нарушают здоровый, молодой сон, и, сам не помня, перелезает он в другие сани на новой станции и едет далее.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed