Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

турра (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Ҫак шавлӑ вырӑн пуринчен ытла уяв кунӗсенче халӑх ушкӑнне хӑй патне илӗртсе кӗртет, турра кӗл туса пурӑнакан хӗр-манахсем вара пынӑ хӑнасене хулари кулӑшла сӑмахсемпе те чие юрмипе хӑналаса пӑхса яраҫҫӗ.

Этот многошумный центр привлекал, особенно в праздничные дни, толпы гостей-мирян, которых благочестивые монахини потчевали анекдотами из жизни города и вишневым вареньем.

X. Хӗрарӑмсен мӑнастирӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турра шӗкӗр, пӗтӗмпех лайӑх пулса иртнӗ иккен.

Слава богу, все кончилось хорошо.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турра шӗкӗр, эс ирӗкре ӗнтӗ халь, — терӗ вӑл.

— Ну, теперь ты, слава богу, свободен, — сказал он.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турра мухтав, пӗтӗмпех йӗркеллӗ-ҫке! — терӗ Викентий.

Ведь, слава богу, тебе ничто не угрожает! — воскликнул Викентий.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эсир вӗсенчен хӑтӑлма пултарнӑшӑн турра шӗкӗр… хулара сирӗн пирки нимӗн те пӗлмеҫҫӗ.

Слава богу, что вам удалось от них ускользнуть… и что в городе о вас вообще ничего не слышно.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турӑш икӗ енӗпе иккунсем ҫӑкӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсен хыҫӗнче турра кӗл туса ҫӳрекенсем парса хӑварнӑ тӗрлӗрен кулӑшла ӳкерчӗксем курӑнаҫҫӗ.

стояли иконы, из-за которых торчали афонские лубочные картинки — дары благочестивых паломников.

IV. Каллех Марко патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марийка кӗтесселле кайрӗ, ашшӗпе хӑй валли вырӑн сарчӗ, кӑштах турра кӗл тунӑ хыҫҫӑн качака кашми ҫине пырса выртрӗ; терт курман ачасем пекех вӑл, выртнӑ май, ҫывӑрса та кайрӗ.

Марийка послушно отошла в угол, постелила себе и отцу и, положив несколько земных поклонов, легла на козью кошму; как всякое беззаботное существо, она заснула немедленно.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӗнтӗ, турра мухтав никам та кунта кӗрсе пире ҫаратман пулас-ха.

Ну, слава богу, никто, кажется, сюда не забрался и не обворовал нас с тобой.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко наукӑна турра ӗненнӗ пек ӗненет, ун пирки тава та кӗмест.

Марко верил в науку так же, как верил в бога, — не рассуждая.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Марко турра кӗл тума юратать, ачисене те турра ӗнентересшӗн тӑрӑшать.

Глубоко верующий и набожный, Марко всячески старался внушить своим сыновьям религиозные чувства.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Турра маннӑскер!

Безбожник!

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эсир те час парӑнатӑр-и, турра шӗкӗрех!

— Вы-то еще слаб, слава богу!

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Атте ӗҫкеленӗ, — анчах чӑтма ҫук нуша персе ҫитсен кӑна ӗҫнӗ, — ку вӑл реальнӑй хуйхӑ ӗнтӗ, е тупӑш чылаях пысӑк пулнӑ чухне ӗҫнӗ; ун чухне вӑл мӗнпур укҫине аннене панӑ та: «Ну, амӑшӗ, халӗ ӗнтӗ, турра мухтав, икӗ уйӑх хушши нуша курмӑн ӗнтӗ; эпӗ хам валли аллӑ пус хӑвартӑм, савӑннипе ӗҫем пӗрре», тенӗ, — ку вӑл реальнӑй савӑнӑҫ пулнӑ.

Отец выпивал, но только когда приходилась нужда невтерпеж, — это реальное горе, или когда доход был порядочный; тут он отдавал матери все деньги и говорил: «Ну, матушка, теперь, слава богу, на два месяца нужды не увидишь; а я себе полтинничек оставил, на радости выпью» — это реальная радость.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эсир, акӑ кунта тухтӑрта ӗҫлеме юлатӑп, тетӗр; кунти тухтӑрсене, турра шӗкӗр, пурӑнма юрать; ҫемьеллӗ пурнӑҫ ҫинчен шухӑшламастӑр-и-ха е куҫ хывнӑ хӗр пур-и?

— Вот вы говорите, что останетесь здесь доктором; а здешним докторам, слава богу, можно жить; еще не думаете о семейной жизни или имеете девушку на примете?

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эсӗ, хӗрӗм, яланах ырӑ кӑмӑллӑ пулнӑ, нихҫан та пирӗн сӑмахран тухман, эсӗ пире шан ӗнтӗ, эпир нихҫан та ун пек каччӑ ыйтса турра кӗл туман.

Ты, как добрая, послушная дочь, какою мы тебя всегда видели, положишься на нашу опытность, что мы не смели от бога молить такого жениха.

VII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Ҫапла, мухтав турра, — терӗ Марья Алексевна, — Верочка фортепьяно калама вӗрентме ӑста, вӑл сирӗн пата ҫӳреме пуҫлас пулсан, маншӑн телей пулнӑ пулӗччӗ; анчах та вӑл сывах мар-ха, — Марья Алексевна, Верочка илттӗр те хирӗҫӳ пӗтнине ӑнлантӑр тесе, питӗ хытӑ калаҫать, хӑй ӗнтӗ, темӗн чухлӗ хисеплет пулсан та, хӑнасем ҫине шӑтарас пек пӑхать, — пӗлместӗп ҫав, тухса фортепьяно каласа пама пултарать-ши вӑл.

— Да, могу благодарить моего создателя, — сказала Марья Алексевна, — у Верочки большой талант учить на фортепьянах, и я за счастье почту, что она вхожа будет в такой дом; только учительница-то моя не совсем здорова, — Марья Алексевна говорила особенно громко, чтобы Верочка услышала и поняла появление перемирия, а сама, при всем благоговении, так и впилась глазами в гостей, — не знаю, в силах ли будет выйти и показать вам пробу свою на фортепьянах.

IV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Мухтав турра, ман чӑннипех мухтанмалли те ҫителӗклех юлнӑ-ха.

Слава богу, у меня еще довольно осталось, чем я могу хвалиться по правде.

II // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ирхине Марья Алексевна шкап патне пынӑ та, ун патӗнче хальчченхинчен ытларах чарӑнса тӑрса, пӗрмаях: «Турра шӗкӗр, телейлӗ пулчӗ, турра шӗкӗр!» — тенӗ.

Утром Марья Алексевна подошла к шкапчику и дольше обыкновенного стояла у него и все говорила: «Слава богу, счастливо было, слава богу!»

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Пусмарӗҫ, турра шӗкӗр!

— Не зарезали, и слава богу!

XXVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Турра шӗкӗр, вӑл сана манӑн ватлӑха шеллеме вӗрентнӗ.

— Ну слава богу, что вразумил тебя господь пожалеть мою старость.

XXVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed