Шырав
Шырав ĕçĕ:
Юрӗ тарӑн, хытӑ, утма йывӑр.
Хӗл сивви // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.
Вӑл пӗр пӑлханмасӑр тарӑн шухӑша кайса ларчӗ.
Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.
Ҫыран хӗрринче пурӑнакансем унӑн сарлака хӗрӗллӗ, тарӑн пусса лартнӑ шлепкине, пичӗн аял пайне хуплакан шарфне, пӗкӗрӗлчӗк хул пуҫҫисене хӑнӑхнӑ ӗнтӗ.
Юрату сасси // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Ҫав тери шӑп, — ура айӗнче юлакан тарӑн йӗрсенче тӑкӑна-тӑкӑна юлакан хӑйӑр чӑштӑртатни илтӗнет.Было так тихо, что слышался шорох песка, осыпающегося в глубоком следу ноги.
Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Лосьпа Аэлита — тарӑн ыйхӑра.
Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Лось Лабиринт тӗттӗмлӗхӗнче, тарӑн пусӑра, хӑйсен сехетне кӗтекенсем, сывласа, чашлатса-чӑшлатса выртакансем пирки шухӑшласа илчӗ.Лось подумал о тех, кто в темноте лабиринта дышит, шуршит и шипит в глубоком колодце, ожидая часа.
Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
— Тарӑн шӑтӑк.
Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Инҫетрен, тарӑн ҫӗртен тейӗн, темӗнле сывлав килет — сывласа илӳ те сывласа кӑлару, илӳ те кӑлару…Издалека, словно из глубины доносились какие-то вздохи, — вдыхание и выдыхание.
Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Хӗллехи сивӗ тапхӑрта халӑх Марс айне, тарӑн ҫӗре, аннӑ.В зимние стужи население уходило под поверхность марса, на большую глубину.
Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Аллисене пиҫиххи хушшине тарӑн чиксе хунӑ.
Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Тубал статуйи ӳкет, стенасем ишӗлеҫҫӗ, акведук юпи-колонни тӳнсе арканать, тарӑн хушӑксенчен ҫулӑм ыткӑна-ыткӑна тухать, тӳпене кӗл пӗлӗчӗ хупласа хурать.
Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
«Эпӗ сире пӗр ҫӗр-шыва ертсе каятӑп; унта тусен хушшинчи тарӑн хушӑксене хӗвел анать.«Я поведу вас в страну, где в ущелье между гор опускается солнце.
Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Пӳлӗмре тарӑн темиҫе кресло, ҫинҫе ураллӑ темиҫе ешчӗк, вӗсен айккисенче — ҫавра экрансем.
Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Яка стенасенче — чӳречесен хушӑк пек ансӑр, тарӑн анисем.В гладких стенах — узкие, как щели, глубокие отверстия окон.
Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Вӗсен телейне, ӑшӑх вырӑн сарлака пулман иккен, пароходпа юнашар пыракан баржа тарӑн ҫӗрте чарӑнса тӑнӑ.
5. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.
Пулӑҫӑсем каласа панӑ тӑрӑх, ку протака тӑрӑх халиччен пӗр пароход та ҫӳремен пулин те, вӑл ҫителӗклӗ тарӑн пулнӑ.
4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.
Пьеро, таҫта тарӑн пусӑ тӗпӗнче ларнӑ пек, хыттӑн сӑвӑсем вулама пуҫларӗ:Пьеро начал читать стишки с таким завыванием, будто он сидел на дне глубокого колодца:
Буратинопа Пьеро Мальвина патне килеҫҫӗ, анчах вӗсен ҫавӑнтах Мальвинӑпа тата Артемон йытӑпа пӗрле унтан тармалла пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.
Уҫӑпра темскер кочегарпа пит ҫывӑххи пурччӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах тата вӑл мана, кукаҫее, Петр Васильев кӗнекеҫӗне, Смурый повара аса илтеретчӗ, хам асӑмра хыттӑнах тӗрекленсе юлнӑ пур ҫынсене те аса илттерсе, вӑл унта хӑйӗн тарӑн тӗррине хӑваратчӗ, пӑхӑр чана тутӑхни ҫисе пынӑ пекех, вӑл ман асӑма кӗрсе пыратчӗ.
XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Вӑл мана пӗр пачка приложенисем кӳрсе пачӗ, эпӗ Флоберӑн ӑслӑ ӗҫне вуласа тухрӑм, вӑл мана темӗн чухлӗ святойсен пурӑнӑҫӗсене, кӗнекеҫӗ каласа кӑтартнӑ историсенчен хӑшпӗр япаласене аса илтеретчӗ, анчах вӑл ман чӗрене ӑраснах тарӑн кӗрсе юлмарӗ, унпа юнашар пичетленӗ «Тискер кайӑксене йӑвашлатакан Упилио Файмалин мемуарӗсем» ятлӑ япала мана ытларах кӑмӑла карӗ.
XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
Пурӑнӑҫ кутӑнла хӑтланса нимне уямасӑр манӑн чунӑмри хӑйӗн чи лайӑх ҫырӑвӗсенех шӑлса пыратчӗ, тӑрӑхласа кулнӑ пекле, ун вырӑнне темле кирлӗ мар ӑпӑр-тапӑр тӑратса хӑваратчӗ, — эпӗ пурӑнӑҫӑн пусмӑрлӑхне хирӗҫ ҫиленсех пит хытӑ тӑраттӑм, эпӗ ыттисем ишнӗ шыв тӑрӑхах ишсе пыраттӑм, анчах маншӑн шывӗ сивӗрехчӗ, вӑл мана, ыттисене ҫӗкленӗ пек, ҫӑмӑллӑнах ҫӗклесе тӑмастчӗ, — хӑш-хӑш чухне мана хам пӗр-пӗр тарӑн ҫӗрелле путса пынӑ пек туйӑнатчӗ.
XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.