Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

турра (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Анчах шыва сиксе вилес умӗн ҫапла кӑшкӑрса хӑварни Дарья ҫакна тума унчченех, малтанах хатӗрленнине куҫкӗрет кӑтартса пачӗ, ҫавӑнпа та Виссарион пуп, кун ҫинчен пӗлсен, хӑйне хӑй вӗлерекеншӗн турра кӗлтуса юрлама шат та пат килӗшмерӗ.

Но, узнав про этот предсмертный возглас, явно указывавший на то, что Дарья намеренно лишила себя жизни, поп Виссарион решительно заявил, что самоубийцу отпевать не будет.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл вилнӗ Дарья каҫсенче тӗлӗкре курӑнасран шикленчӗ, пӗр эрне эрнипех Ильиничнӑпа пӗр кравать ҫинче ҫывӑрса пурӑнчӗ, выртас умӗн кашнинчех турра тархасласа кӗлтурӗ: «Ту-рӑ-ҫӑм! Ан кӑтартах ӑна тӗлӗкре! Хӑтар, турӑҫӑм!» — йӑлӑна-йӑлӑна пӑшӑлтатрӗ вӑл.

Она боялась, что мертвая Дарья будет ей сниться по ночам, неделю спала на одной кровати с Ильиничной и, перед тем как лечь, молилась богу, мысленно просила: «Господи! Сделай так, чтобы она мне не снилась! Укрой, господи!»

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тури Дон округӗнчи восстани тунӑ станицӑсенче казаксем, хӑйсем пуҫарса, пухусенче пӗр ҫын юлмиччен мобилизаци тӑвасси ҫинчен пӗлтереҫҫӗ, унтан турра кӗлтуса илеҫҫӗ те васкасах фронта тухса каяҫҫӗ.

По собственному почину казаки повстанческих станиц Верхнедонского округа объявляли на сходах поголовную мобилизацию, служили молебны и немедля отправлялись на фронт.

XX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пирӗн, турра шӗкӗр, пӳлмесенче те тӳпеми, тата урӑх ҫӗрте те пӑртак пур… —

У нас, слава богу, и в закромах его по ноздри; да ишо кое-где есть… —

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ну, кайса ҫӑвӑнах, ҫӳҫне тура, турра кӗлту, кайран килетӗн те, манпа пӗрле ларӑн вара.

— Ну, ступай, умойся, причешись, помолись богу, а потом прийдешь, посидишь со мной.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Темӗн те хӑтлантӑн ав: пӑрахас та терӗн ӑна, тӑнна та ҫухатса кӑтартрӑн, мӗн кӑна тумарӑн пулӗ, турра та ав хӑвӑрӑн ҫылӑхлӑ ӗҫе хутшӑнтартӑн…

Вон какую чуду сотворила: и бросать-то его собралась, и омороком тебя шибало, и чего ты только не делала, бога и то в ваши поганые дела путала…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл сасартӑк ура ҫине сиксе тӑчӗ, хӑйне чашӑкпа шыв сӗнекен Ильиничнӑна тӗртсе ячӗ те, хӗвелтухӑҫ еннелле ҫаврӑнса тӑрса, куҫҫульпе нӳрелнӗ аллисене кӑкӑрӗ ҫумне турра кӗлтунӑ майлӑ хутлатса тытрӗ, хӑвӑрт тӑрӑлтатса, сӑмахӗсемпе чыхӑна-чыхӑна кайса кӑшкӑрчӗ:

Неожиданно она вскочила, оттолкнула Ильиничну, протягивавшую ей чашку с водой, и, повернувшись лицом на восток, молитвенно сложив мокрые от слез ладони, скороговоркой, захлебываясь, прокричала:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турра тав, тӑванӑм!

— Слава богу, милушка!

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Андреяновпа пӗр хваттерте икӗ каҫ ҫӗр выртнӑ хушӑра Григорий ун сӑмахӗсенчен ҫакна пӗлчӗ: хӑй вӑл питӗ турра ӗненекен ҫын иккен те, чиркӳсенче тӗн йӑли-йӗркисене турра чаплӑн кӗлтуса тытса пыни ҫинчен куҫҫуль кӑлармасӑр калаҫма та пултараймасть; арӑмӗ вара, Софья Александровна тесе чӗнекенскер, — тӗнчере пур енчен те чи хӳхӗм хӗрарӑм; тахҫан ӗлӗк ӑна, наказной атаман барон фон Граббе хӑй юратса пӑрахнӑ пулнӑ та, анчах унӑн кунпа нимӗн те тухман имӗш.

За две ночи, проведенные с Андреяновым на одной квартире, Григорий с его слов успел узнать, что он очень набожен, что он без слез не может говорить о торжественных церковных богослужениях, что жена его — самая примерная жена, какую только можно представить, что зовут ее Софьей Александровной и что за ней некогда безуспешно ухаживал сам наказной атаман барон фон Граббе.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тата, тавах турра, ыттисенне те ман чир нихӑшне те ҫулӑхмарӗ.

И, слава богу, моя болячка на других не перекинулась.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турра тав: ҫылӑха кӗртмерӗ!

— И слава богу: унесла нелегкая!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тавах-ха турра, халлӗхе аптрасах каймастпӑр.

— Слава богу, покуда ничего.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тавах-ха турра, ывӑлӑм.

— Слава богу, сынок.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Тавах-ха турра, — шиклӗн хуравларӗ кил хуҫи хӗрарӑм, Григорипе йӑмӑкӗ хушшинчи ҫыхӑнусем ҫинчен темле пулсан та илтнӗскер тата Аксиньйӑн упӑшкипе еркӗнӗ ҫакӑн пек пӗр ӑнсӑртран тӗл пулнинчен ним ыррине те кӗтменскер.

— Слава богу, — испуганно ответила ему хозяйка, безусловно осведомленная об отношениях Григория с ее племянницей и не ожидавшая от этой нечаянной встречи мужа и любовника ничего доброго.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мана мар, ҫӳлти таса турра тав ту!

Не мне кланяйся, богу святому!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑсӗ тайӑлнӑ ун, турра ҫывӑхланнӑ, ҫавӑнпа та ҫавӑн пекскерне вӗлеретӗр пулсан, сире каҫарма ҫук пысӑк ҫылӑх пулать.

Умом он тронулся, к богу стал ближе, и вам великий грех будет, коли такого-то загубите.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турра тесе ан пакӑлтат! — хыттӑн кӑшкӑрса тӑкрӗ хӗрарӑм.

— Не богохульничай! — резко оборвала женщина.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗншӗн турра хирӗҫ калаҫатӑн?

— Пошто богохульничаешь?

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ашшӗ турра ӗненместчӗ, — тенӗ амӑшӗ ывӑлӗ вырӑнне.

— Отец нехристь был, — сказала за сына мать.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ нумайччен Турра кӗл туса йӗнӗ, юлашкинчен вӑл та: — Вилет… тем каласан та вилет, пурӑнаймасть, — тенӗ.

Мать долго молилась и плакала, но тоже, наконец, сказала: — Помрет родименький… Видит Бог, помрет.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed