Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ура the word is in our database.
ура (тĕпĕ: ура) more information about the word form can be found here.
Вӑл ура ҫине тӑчӗ, Полищукпа уполномоченнӑйӗн аллисене чӑмӑртаса ҫапла каларӗ:

Он встал и, пожимая руку Полищуку и уполномоченному, сказал:

XXVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсем лавкка патне пынӑ тӗле хӗрарӑм ура ҫинче тӑрса ӗҫмелли сӗтел ҫине кӑпӑкланса тӑракан икӗ кружка сӑра лартма ӗлкӗрнӗ те ӗнтӗ.

Две кружки в белых шапках пены были поставлены проворной рукой на стойку в тот момент, когда Иван и Григорий подступили к ларьку.

XXV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Антон Антонович Бородулин, хӑйӗн пӗр тикӗс те хитре почеркӗпе ҫырнӑ хутсене айккинелле тӗксе хучӗ те, Аршинцевӑна юри кӑмӑллӑн пек кулса кӗтсе илчӗ: ура ҫине тӑчӗ, куҫлӑхне ҫамки ҫине улӑхтарса лартрӗ, вара, суккӑртарах пӗчӗк куҫӗсене аран-аран уҫса, ҫапла каларӗ:

Антон Антонович Бородулин отодвинул бумаги, написанные его ровным и красивым почерком, встретил Аршинцеву притворно ласковой улыбкой; даже встал, поднял на лоб очки и, с трудом открывая маленькие, подслеповатые глаза, сказал:

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ те, таҫта чупса каймалла пулнӑ пек, хӑвӑрттӑн ура ҫине тӑчӗ.

Она с легкостью вздохнула и как-будто ей нужно куда-то бежать быстро встала на ноги.

XXIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кунта ӗҫ манӑн ӑнланура мар, — терӗ Прохор, хут листине хӑй умӗнчен аяккарах шутарса тата ура ҫине тӑрса.

— Да тут не в моем понятии дело, — сказал Прохор, отодвигая лист бумаги и вставая.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ман шухӑшпа, ҫӗнӗрен ҫырсан авантарах, — татӑклӑн каларӗ Сергей ура ҫине тӑрса.

— По-моему, лучше все заново переписать, — вставая, заявил Сергей.

XX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл ура сине ҫӗкленнӗ тӗле йӗри-таврара шӑплӑх тӑрать, вӑрман ҫийӗн уйӑх шӑвать…

Когда он поднялся, вокруг было тихо и над лесочком гуляла луна…

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Буланый, ҫӗр метр пек кайса, чӑнкӑ сӑртран улӑхма пуҫласан, Федор Лукич майӗпен ура пусма тунӑ вӗренӗпе пӗрлех каялла шуса пычӗ те ҫӗре ӳкрӗ…

Когда же Буланый отошел метров сто и начал подыматься на крутой пригорок, тело Федора Лукича вместе с полстенкой и со стременами поползло назад и рухнуло на землю…

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Евсей Хохлаков ҫине пӑхмасӑр ура ҫине тӑчӗ те, йӗвенне чӑнкӑртаттарса, лашасем патне кайрӗ.

Не взглянув на Хохлакова, Евсей встал и, гремя уздечкой, пошел к лошадям.

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев ура ҫине тӑрса, хӑй мӗн калас тенине пӗтӗмпех каланине пӗлтересшӗн пулса, хушса хучӗ:

Вставая и давая этим понять, что уже все сказано, Кондратьев проговорил:

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах кунта Федор Лукич айӑпланакана та, хӳтӗлекене те чарнӑ, ура ҫине тӑрса, аллинче шашкӑ пулнӑ пек сулласа илнӗ те ҫапла каланӑ:

Но тут Федор Лукич остановил обвинителя и защитника, встал, махнул рукой так, точно в кулаке у него была зажата сабля, и сказал:

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Илья, ассӑн сывласа, ура ҫине тӑчӗ.

Илья тяжело вздохнул и встал.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл чӳречерен нумайччен пӑхнӑ, анчах выльӑха мӗнле хӑваланин картинине куҫпа курса палӑртайман-ха, тӗрӗссипе картинӑна ҫеҫ мар, утса пыракан чӗрӗ выльӑхсен йышне те, геройсен сӑн-пичӗсене курма май пур ҫынсене те — ҫураннисене, юланутлисене курса палӑртайман; вӑл вырӑн пейзажне — тусене те, кӗрхи ҫутӑ тӗспе сӑрланнӑ ту хушшисене те; кӗпӗрленсе пыракан ӗне, сурӑх, лаша кӗтӗвӗсене те курма пултарайман; выльӑх кӗтӗвӗсем хӑваланӑ чухне янӑраса тӑракан сасӑсене: ҫӗр айӗнчен тухнӑ пек илтӗнекен пиншер ура сассисене, кӗтӳҫӗсен савӑнӑҫлӑ та кӑштах тытӑнчӑклӑ сассисене, сурӑхсем макӑрнине, ӗнесем вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн мӗкӗрнине, хӑйӗн кӗтӳне ертсе пыракан ӑйӑр пӑшӑрхануллӑ тулхӑрнине, йытӑсем вӗрнине, пушӑсем шартлатнине, ту ҫинчен юхакан шывсем шавланине, ту хушшисенче янӑракан сасӑсене Илья курман та, илтмен те.

Он смотрел в окно, но еще зрительно не представил себе всю картину перегона, вернее — не просто картину, а живую, движущуюся массу скота, людей, где бы можно было увидеть и лица пастухов — пеших и конных, и пейзаж местности — горы, ущелья уже в осенних красках, и идущие стада, отары, табуны, и не только увидеть, но и услышать те характерные звуки, которые всегда сопутствуют перегону: глухой, точно идущий из-под земли топот тысяч копыт, немного охрипшие голоса, блеяние овец, протяжное и грустное мычание коров, тревожное ржание жеребца, ведущего свой табун; лай собак, хлопки кнутов, шум горных рек и эхо, плывущее по ущелью.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Акӑ мӗн, Сергей, — терӗ Кондратьев, ура ҫине тӑрса тата кӗсьерен сехет кӑларса, — тепӗр сехетрен бюро пухӑнать, унта председательсенчен хӑшпӗрисем килеҫҫӗ.

— Вот что, Сергей, — сказал Кондратьев, вставая и вынимая из карманчика часы, — через час соберутся члены бюро, приедет кое-кто из председателей.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ҫав тискер кайӑкӑн шӑлӗсем хушшине ура мар, йӗм лекни манӑн телей — ҫыртса амантнӑ пулӗччӗ…

— Это еще мое счастье, что в зубы этому зверюге попались штаны, а не нога: искалечил бы…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унтан вара вӑл ура кӗлине, пӳрнисене, чӗркуҫҫине хыпаласа пӑхрӗ — ыратмасть.

Тогда он стал ощупывать пятку, пальцы, голень, — крови не было.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кун пек вӑрҫнисӗр пуҫне вӑл лашине айӑкран ура кӗллисемпе тапса, саламатпа ҫапса илчӗ.

К этим резким выражениям были прибавлены толчки каблуков в бока и взмах плетки.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Федор Лукич чӗрӗленчӗ, ура ҫине тӑрасшӑн пулса, сӗтел ҫине чавсаланчӗ, анчах тӑма пултараймарӗ, кунта вара ӑна пулӑшма Нарыжный ҫитсе тӑчӗ.

— Федор Лукич хотел встать, оперся локтями о стол, а подняться не мог, и тут на помощь подоспел Нарыжный.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак шухӑш ӑна савӑнтарчӗ, вара ӑна хӑй сӗтел патне хӑюллӑн утса пынӑ пек курӑнчӗ; Кондратьев ура ҫине тӑнӑ та, ал парса ыйтать:

Эта мысль обрадовала ее, и ей показалась, что она смело идет к столу; Кондратьев встал на ноги и пожав руки:

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл ура ҫине тӑчӗ, Кнышева та ура ҫине тӑма сӗнчӗ — Манӑн, ӑнланатӑн-и, мӗнле те пулсан ҫавӑн пек тӑвас килет те…

Он встал, и предложил Книжеву тоже встать: — Мне, понимаешь, как-то так и хочется…

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed