Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытрӗ (тĕпĕ: тыт) more information about the word form can be found here.
Аниҫҫе хӑй ытла та телейлӗ пулнине, кӑмӑлӗ тулнине пытарса тӑмарӗ, Егор стакансене эрех тултарсан, вӑл хӑйӗн тулли черккине хӑюллӑн ярса тытрӗ те упӑшкинчен маларах ура ҫине тӑчӗ.

Сама-то Анисья не скрывала, что безмерно счастлива и довольна, и, когда Егор разлил вино по стаканам, она настолько осмелела, что подхватила свой наполненный до краев стакан и поднялась прежде, чем это успел сделать ее муж.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Телейлӗ хӗвӗшӳре Аниҫҫе пӗрре пӗр ӗҫ, тепре тепӗр ӗҫ яра-яра тытрӗ, кӑвар туртма вӑхӑт мар-и тесе кӑмакине те пӗрмаях сӑнаса тӑчӗ, — Егор килмест-и, тесе сайра хутра чӳречерен те пӑхкаларӗ — вӑл тӑванӗсем хӑҫан таврӑннине пӗлме кайнӑ.

В счастливой суматохе Анисья хваталась то за одно, то за другое, беспрестанно следила за печкой — не пора ли загребать угли, изредка посматривала в окно — не идет ли Егор, который отправился разузнать, скоро ли приедут родные.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ворожнев ҫурасене урисенчен ярса тытрӗ те ҫари ҫухӑраканскерсене крыльца патне илсе пычӗ.

Ворожнев схватил поросят за ноги и, истошно визжащих, поднес их к крыльцу.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тилхепине турткаласа, вӑл лашине тӳрех крыльца патнелле тытрӗ, Корней, Егор тата Черкашина тӑнӑ ҫӗре, картлашкасем патнех, пырса тӑратрӗ.

Подергивая вожжами, он правил прямо к крыльцу, подъехал к самым ступенькам, где стояли Корней, Егор и Черкашина.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл кӗреҫе ярса тытрӗ те юра катӑкӑн-катӑкӑн сулахаялла та сылтӑмалла хирме пуҫларӗ.

Он схватил лопату и стал расшвыривать направо и налево большие пласты снега.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лешӗ укҫана чышкипе чӑмӑртаса тытрӗ, хӗвне, ватник кӗсйине чикрӗ, грузовик ещӗкӗн ҫилленсе тӑракан борчӗсене кӗтесрен хулӑн пралукпа ҫыхрӗ, кабинӑна кӗрсе ларчӗ те алӑкне шалтлаттарса хупрӗ.

Тот быстро зажал их в кулак, сунул за пазуху телогрейки и, прикрутив на углах расхлябанные борта кузова толстой проволокой, нырнул в кабину, хлопнув дверцей.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Васенӑ ҫаплах ялсем тӑрӑх ҫӳрет-и-ха? — хӗрне куҫран пӑхса, хуллен ыйтрӗ те Корней, чуп тума питне ун еннелле тытрӗ.

Васена еще разъезжает по деревням? — с угрюмой настороженностью, заглядывая ей в глаза, тихо спросил он и подставил для поцелуя щеку.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Пурте лайӑх пулӗ, анчах эсӗ ан хумхан! — терӗ Иннокентий, Ксенин алсишлӗ аллине хӑйӗн аллисемпе тытрӗ те, пӗр тикӗс ларакан шап-шурӑ шӑлӗсене кӑтартса, йӑл кулчӗ.

— Все будет хорошо, только ты не волнуйся! — сказал вдруг Иннокентий и, задержав ее руку в варежке в своих ладонях, улыбнулся, показывая ровные фарфорово-белые зубы.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Лизӑ, ал парса, алӑк патнелле утсан, ӑна ватник аркинчен ярса тытрӗ.

Но когда Лиза, пожав ей руку, пошла к порогу, Соня кинулась следом за нею, жалобно взвизгивая, хватая за полу стеганки.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ чӗлхесӗре хулпуҫҫинчен ыталаса тытрӗ, куҫран пӑхса, ывӑҫ тупанӗпе пит ҫӑмартине шӑлса илчӗ.

Обняв глухонемую за плечи, Лиза заглянула ей в глаза, провела ладонью по щеке.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анохин сиссе те юлаймарӗ, Лиза ӑна мӑйӗнчен ҫатӑрласа тытрӗ, ун ҫине кӑкӑрӗпе йӑванчӗ, вара вӑл халӗ Лизӑна парӑнсан, ӗмӗрлӗхех унпа ҫыхӑнма лекет тесе хӑраса ӳкрӗ.

И не успел Анохин опомниться, как она крепко обхватила его за шею, навалилась на него грудью, и он с отчаянием подумал, что если сейчас подчинится ей, то уже навсегда свяжет себя с нею.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лизӑ, ҫӳҫне пӑрса, ӗнсе хыҫне чӑмӑркка туса хучӗ, аллисене ӗнсе хыҫне тытрӗ.

Отжав волосы, она закрутила их узлом на затылке, закинула руки за голову.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Халӗ ӗнтӗ нимӗн иккӗленмелли те ҫук, вӑл, пӑлханса кайса, тепӗр самант тӑчӗ те ҫатӑртаттарса чӗпӗтекен шашулккана тытрӗ.

Сомнений быть уже не могло, по он еще с минуту стоял, не в силах сладить с охватившим его волнением, потом взялся за обжигающую железную щеколду.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Иннокентий, хӑй инкеке сирсе яма пултарас ҫуккине ӑнланса, пуҫне аллисемпе хӗстерсе тытрӗ.

Иннокентий сидел, сжав голову руками, понимая, что он уже не сумеет предотвратить несчастье.

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ паян та, кабинета кӗнӗ-кӗменех, вӑл пӳрнескеллӗ алсишне сӗтел ҫине пӑрахрӗ те хывӑнмасӑрах телефон трубкине ярса тытрӗ, хӑйне «Хӗрлӗ маяк» колхоз правленийӗпе васкавлӑн ҫыхӑнтарма ыйтрӗ.

Вот и сегодня, едва войдя в кабинет, он кинул на стол перчатки и, не раздеваясь, схватил трубку телефона, попросил срочно соединить его с правлением колхоза «Красный маяк».

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл пӗр сӑмах та каламарӗ, кинне хулпуҫҫинчен тытрӗ те, ӑна алӑк патнелле кӑлт-кӑлт тӗккелесе, кухньӑна кӑларса ячӗ, хӑй каялла, малти пӳлӗме, кӗчӗ.

Ни слова не говоря, он взял Серафиму за плечи и стал легонько подталкивать к двери; выдворив невестку, он вернулся.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах Ворожнев ҫиллессӗн кӑшкӑрни ӑна чараймарӗ, вӑл тӑнсӑр выртакан упӑшки патнелле талпӑнчӗ, тужуркӑ аркинчен яра-яра тытрӗ, пуҫне ун кӑкӑрӗ ҫине хурса силле-силле илчӗ.

Но Серафиму не урезонил его злой окрик, она лезла прямо к лежавшему без памяти мужу, цеплялась за полы тужурки, билась головой о его грудь.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Юлашкинчен Лузгина сарлака ҫуна ҫине майӗпен вырттарчӗҫ, Никитӑ тилхепине хӑй тытрӗ.

Наконец Лузгана бережно уложили в широкие розвальни, и Никита сам принял в руки вожжи.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӑватӑ арҫын Аникее хулпуҫҫисемпе урисенчен ерипен йӑтса алӑк патнелле илсе кайма пуҫласанах, кладовщик хыҫалтан пыракансем хушшине хӗсӗнсе кӗчӗ те, кирлӗ мар пулин те, председателе аттинчен ярса тытрӗ.

Как только четверо мужчин, осторожно подняв Аникея за плечи и ноги, понесли его к выходу, кладовщик протиснулся между теми, кто шел сзади, и, хотя в том не было никакой нужды, стал поддерживать председателя за сапог.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ вӑл, тем калама хатӗрленнӗ пек, ҫӑварне карчӗ, чавсаланса ура ҫине тӑма хӑтланчӗ, анчах тӑрас вырӑнне хӗрлӗ ҫиттине хӗрринчен ярса тытрӗ те ӑна графинпа пӗрлех хӑй ҫинелле туртрӗ.

Вот он открыл рот, словно собираясь что-то сказать, попытался приподняться и встать, но вместо этого ухватился за край красной скатерти и потащил ее на себя вместе с графином.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed